Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1936, Side 82

76
Þýzku miðstéttirnar og þjóðernisstefnan. IÐUNN
arinnar liggur einmitt í fjárhagslegri og pólitískri vit-
firringu hennar. Það gerir gáfuðum hæfileikamönnum
ómögulegt að ljá henni fylgi, en lætur miðlungsmenn-
ina og fáráðlingana flykkjast undir merki hennar. Því
viti, sem hreyfing þessi þarfnast — því jafnvel hún
þarf á nokkru viti að halda, ef hún á ekki að deyja út
— fórnar Júðinn úr sínum eigin sjóði. Þannig verður til
hreyfing erfiðismanna undir júðskri stjórn — hreyfing,
sem að ytra útliti virðist vinna að því að bæta kjör
stritaranna, en í raun réttri stefnir að því einu að gera
allar ekki-júðskar þjóðir að þrælum og þar með út-
rýma þeim“.
Eftir hinni arisku goðsögu er veraldarsagan ekkert
annað en þrotlaust stríð milli Aría og Gyðinga. Það er
stríðið milli ljóss og myrkurs, milli Ahura Mazda og
Ahrimans, milli guðs og djöfuls, þar sem mennirnir eiga
um það frjálst val, hvorum þeir vilja veita lið. Annað
hvort skipa þeir sér undir merki Hitlers, með guði, eða
þeir selja sig á vald hinum meinfúsu öndum Marxism-
ans og Gyðingdómsins. Frá þeim síðarnefndu stafar alt
ilt í þessum heimi. Það er þeim að kenna, að Þýzka-
land fær ekki þá aðstöðu, sem því er fyrirhuguð af
guði. Það er hraparlegur misskilningur að halda, að
Þýzkaland hafi beðið ósigur í ærlegu stríði. Það féll
fyrir rýtingsstungu í bakið, eins og Sigurður Fáfnisbani
var svikinn og lagður í gegn aftan frá. Júðarnir brugg-
uðu því banaráð, því sigur þess hefði orðið ósigur
þeirra. Og þeim tókst að koma fram sínu svívirðilega
launmorði. Af mikilli mælsku útmálar Hitler, hvernig
Þýzkaland hrósaði sigri á öllum vígstöðvum alt fram á
árið 1918 og hvernig andstæðingar þeirra voru slegnir
ótta og vonleysi. En þá skeður hið ótrúlega: Með skipu-
lögðum undirróðri tekst hinum júðsku fordæðum að