Tímarit lögfræðinga - 01.01.1953, Blaðsíða 10

4
Tímarit lögfrœöinga
Ágreiningur dómenda hæstaréttar varðar stundum bæði
forsendur og niðurstöðu alveg eða svo að segja alveg. Dæmi
þessa má nefna refsfeldarmálið fræga (Hrd. XX. 3), sem
hér verður síðar gert að umtalsefni. Einn dómenda var um
allt, sem máli skipti, ósamdóma hinum fjórum, og að niður-
stöðu til sammála héraðsdómara. Hrafnkötlumálið svo-
nefnda (Hrd. XIV. 237) er hins vegar dæmi þess, er dóm-
endur urðu sammála um annað atriðið, að 1. gr. laga nr.
127/1941 fæli ekki í sér stjórnarskrárbrot, og að inir
ákærðu hefðu ekki gerzt sekir við þá grein. En um hitt
og veigameira atriðið, hvort 2. gr. laganna væri samþýðan-
leg ákvæðum stjómarskrárinnar um prentfrelsi, urðu dóm-
endur ósammála. Stundum varðar ágreiningur aukaatriði,
svo sem í máli því, er greinir í Hrd. XXIII. 103, um það,
hvort héraðsdómara, sem stefnt var af hálfu ákærða í
opinberu máli til þess að gæta réttar síns, bæri málskostn-
aður úr hendi hans.
Og skal ekki rekja hér fleiri dæmi. En fróðlegt væri að
greina þau mál frá upphafi hæstaréttar, þar sem ágrein-
ingur hefur orðið. En fyrir gildistöku laga nr. 112/1935
eru sératkvæði ekki nærri öll birt 1 dómasafni hæstaréttar,
svo að rannsaka þyrfti til þess atkvæðabækur dómsins frá
því tímabili.
E. A.