Tímarit lögfræðinga - 01.01.1953, Síða 35

Frá hæstarétti janúar—október 1952
29
T síðan á veðskuldabréfið loforð um að greiða fjárhæð þá,
sem það hljóðaði um, og gerðist einnig ábekingur á víxlin-
um, enda hafði A hvort tveggja þá í höndum. Svo sam-
þykkti A, að T ræki veitingasöluna á veitingaleyfi A. Þegar
það kom í Ijós, að húsnæðið hafði ekki verið löggilt til veit-
inga og var talið óhæft þar til, eins og það var þá, stóðu
þeir A og T í samningum um endurbætur á húsnæðinu, og
varð sú niðurstaða, að annar skyldi leggja til efni til end-
urbóta á því, en hinn kosta vinnuna. Eigi varð endurbótum
þó lokið vegna ósamkomuiags A og T, svo að T riftaði
samningnum og krafðist endurgreiðslu þess, sem hann
hafði greitt A og afhendingar veðskuldabréfsins. A hafði
þá vörn uppi, að málinu ætti ekki að beina gegn sér, því að
hann hefði enga skuldbindingu tekizt á hendur gagnvart T,
og krafðist sýknu af þeim rökum. Þessi sýknuástæða var
ekki tekin til greina, með því að A var talinn hafa með at-
höfnum sínum, sem lýst var, hafa viðurkennt T samnings-
aðilja í þessufn lögskiptum í staðinn fyrir B. Nothæfi hús-
næðisins til veitingasölu var talin veruleg forsenda fyrir
samningnum, og með því að sú forsenda brást, var T talið
rétt að rifta honum og endurgreiða skyldi það, sem A hafði
fengið greitt, að frádreginni leigu eftir húsnæðið þann
tíma, sem T hafði notað það, og skila skyldi A veðskulda-
bréfi því, sem hann hafði tekið við.
Álcæra (Hrd. XXIII. 344. Sjá og Hrd. XXIII. 171).
1 héraði var A dæmdur samkvæmt 200. gr. hegningarlaga
nr. 19/1940 í 6 mánaða fangelsi. Dómi þessum var áfrýjað
einungis af ákæruvaldinu, ákærða til sviptingar réttindum
samkvæmt 3. málsgr. 68. gr. sömu laga, en í héraði hafði
hvorki verið gerð krafa um réttindasviptingu né hún verið
dæmd honum á hendur. Hafði málið verið til lykta leitt í
héraði, áður en lög nr. 27/1951 komu til framkvæmdar.
Enda þótt engin krafa hefði komið fram um sviptingu rétt-
inda í héraði, taldi hæstiréttur heimilt að svipta ákærða
kosningarrétti og kjörgengi samkvæmt 3. málsgr. 68. gr.
hegnl. Einnig taldi meiri hluti (4 dómendur) hæstaréttar