Tímarit lögfræðinga - 01.01.1953, Blaðsíða 40
34
Tímarit lögfrœOinga
reiðin hefði ekki verið í þjónustu hans, er slysið varð, enda
hafi bifreiðarstjórinn ekki vitað, svo að sannað væri, að
piltarnir hefðu verið á bifreiðinni, og akstur stúlknanna
var endurgjaldslaus og einungis í greiðaskyni af hendi
inntur. Skaðabótakrafa á hendur bifreiðareiganda varð því
hvorki reist á ákvæðum 35. gr. bifreiðalaganna né öðrum
réttarreglum. Hins vegar varð héraðsdómi ekki breytt, með
því að bifreiðareigandi hafði ekki áfrýjað honum. Máls-
kostnaður í hæstarétti var látinn falla niður.
(Hrd. XXIII. 339).
Drengur varð fyrir bifreið, sem ekið var afturábak inn í
hlið á steinvegg. Var bifreiðareigandi dæmdur til bóta
vegna slyssins, með því að ekki þótti sýnt, að slysið hefði
hlotið að vilja til, þótt fyllsta aðgæzla hefði verið höfð, enda
þótti bifreiðarstjóri ekki hafa sýnt nægilega aðgæzlu.
Drengurinn var talinn 100% öryrki. Honum voru dæmdar
250 þús. kr. í örorkubætur og vegna sérstakrar umönnunar,
60 þús. kr. fyrir þjáningar og röskun á stöðu og högum og
tæplega kr. 47 þúsund vegna lækningatilrauna (Ameríku-
för).
Dómarar. Sbr. gæzluvarðliald, ómerking.
Leiðbeiningarskylda (Hrd. XXIII. 45).
Ólögfróður maður fór með mál fyrir vettvangsdómi.
Kröfugerð þótti af hans hendi óljós og ófullkomin, svo að
formaður dómsins hefði samkvæmt 114. gr. laga nr. 85/
1936 átt að leiðbeina Iionum. Með því að dómsformaður
hafði vanræict leiðbeiningarskyidu sína, og sakir annarra
galla á málsmeðferð, ómerkti hæstiréttur málsmeðferð og
dóm og vísaði máli heim til löglegrar málsmeðferðar og
dómsuppkvaðningar af nýju.
Hrd. XXIII. 64.
Fundið af því, að héraðsdómari hefði ekki leiðbeint ó-
löglærðum málsaðiljum.