Tímarit lögfræðinga - 01.01.1953, Side 47

Frá hæstarétti janúar—-október 1952
41
beggja megin sundsins. Refsing var ákveðin 1500 ki'. sekt.
1 héraði var A ekki talinn sekur um gáleysi, og var hann
því sýknaður þar.
(Hrd. XXIII. 306).
A hafði lofað B að standa á palli vörubifreiðar sinnar.
Blindhríð var og mikill snjór á götum, þar sem ekið var.
Þegar ekið hafði verið spottakorn, þá breytti A stefnu og
ók bifreiðinni aftur á bak og að því loknu áfram. Þá sakn-
aði hann B af bifreiðinni og bjóst við, að hann hefði farið
niður af henni, meðan ekið var aftur á bak. Rétt á eftir
fannst B á götunni með lífsmarki, en lézt þegar á eftir,
enda sýndi krufning, að hann hefði meiðzt alvarlega inn-
vortis, svo að sýnt þótti, að bifreiðinni hefði verið ekið yfir
hann. Bifreiðarstjóri er ekki talinn hafa gerzt sekur um
gáleysi, eins og á stóð.
(Hrd. XXIII. 361).
A ók bifreið sinni á götu í V-kaupstað. Er hann var kom-
inn móts við búð eina, þar sem dyr voru opnar, sá hann
telpu koma út, en hægði þó ekki ferðina, með því að hann
hugði telpuna mundu sleppa fyrir framan bifreiðina. En
telpan varð fyrir bifreiðinni, hlaut stónneiðsl og beið
skömmu síðar bana af þeim. Hæstiréttur taldi A hafa gerzt
sekan við bifreiða- og umferðalög, með því að hann beitti
Gkki liemlum bifreiðarinnar þegar er hann sá telpuna, en
sýknaði hann af ákæru um manndráp af gáleysi, með því
að varhugavert þótti að fuliyrða, að honum hefði tekizt með
þeim hætti að afstýi-a slysi, þegar litið var til þess, hversu
skyndilega telpan hljóp úr búðinni og að bílnum.
Gæzlavarðhald (Hrd. XXIII. 103).
Haustið 1948 hurfu brytanum á e/s H peningar á ferð
skipsins kringum landið. Að klefa brytans gengu fleiri lykl-
ai' en einn, svo að ekki varð sannreynt, hver að stuldinum
var valdur. Grunur féll á J um töku peninganna eða hlut-
deild þar í. Var hann settur í gæzluvarðhald, enda voru