Tímarit lögfræðinga - 01.01.1953, Page 66

60
Tímarit lögfrœöinga
Vitni (Hrd. XXIII. 510).
A, sem var fyrirsvarsmaður torfunnar 0, átti landadeilu-
mál við B, eiganda jarðarinnar Y. Tveir af landsetum A
báru vitni í máli þessu. Var ekki talið fært að láta þá stað-
festa framburð sinn, með því að þeir væru það við málið
riðnir, enda hvikulir í framburði sínum, sbr. 1. tölul. 2.
málsgr. 127. gr. laga nr. 85/1936.
Víxilmál (Hrd. XXIII. 158).
Hinn 2. sept. 1950 gaf A út víxil til handa bankaútibúi X
með gjalddaga 1. marz 1951, að fjárhæð kr. 35000,00, og
var framlengingarvíxill af upphaflegum kr. 50000,00 víxli,
samkvæmt ummælum í héraðsdómi. Stafaði víxillinn af
skiptum A við h/f I. B, sem var framkvæmdarstjóri h/f I,
höfðaði í sínu nafni mál á hendur A, sem krafðist sýknu,
með því að B væri ekki eigandi víxilsins, sem ekki bar það
á sér, að hann hefði verið framseldur B. Héraðsdómari tók
þessa málsástæðu ekki til greina, en taldi handhöfn víxils-
ins sýna nægilega heimild til fjárheimtunnar. Hæstiréttur
lét í fyrsta lagi svo um mælt, að vörnum um aðild verði
komið að í víxilmáli, sbr. 208. gr. laga nr. 85/1936, og í
öðru lagi, að B hefði ekki sannað rétt sinn til víxilsins, þar
sem ekkert framsal var á honum, en þar sem víxillinn var
gefinn út til handa X, þá hefði X þurft að framselja hann
til B. Með því að slíkt framsal vantaði og B hafði ekki á
annan hátt sannað heimild sína, var A sýkn dæmdur.