Tímarit lögfræðinga - 01.01.1953, Page 26

20
Tlmarit lögfrœöinga
Lög nr. 127/1941 varða eftir orðum sínum einungis út-
<jáfu rita. Þau mundu því ekki taka til endursagna á efni
rits með nútíðarmálfari og stafsetningu á endursögninni,
enda væri frá því skýrt, að um endursögn með orðum og
málfari endursegjanda væri að tefla. Þetta kann þó að
þykja vafasamt. Lögin taka og einungis til útgáfu rita.
Stæling á málverki, höggmynd, uppdrætti o. s. fi'v. mundi
ekki varða við lög 1941.
Lög nr. 127/1940 skyldu þegar koma til framkvæmda,
5. gr. En auk þess eiga þau að noklcru leyti að verka aftur
fyrir sig, með því að fyrirmæli þeirra eiga að taka til allra
rita, sem út verða gefin eftir gildistöku þeirra. Ákvæði
þetta mun hafa stafað af því, að lieyrzt hafði, að gefa ætti
út Laxdælu með þeim hætti, að varða myndi, að hyggju
allmargra alþingismanna, við ákvæði 1. gr. laganna, og
vitanlega leyfisiaust. Ekki þarf að lýsa því, hversu ósann-
gjarnt og hart þetta ákvæði hefði getað verkað. Eftir því
hefði mátt dæma mann til refsingar og upptöku bókarupp-
lags, sem annað var ekki athugavert við en það, að forlagið
hefði ekki fengið eða ekki fékkst leyfi til útgáfunnar.
III.
I-Iinn 1. sept. 1942 kom út ein Islendingasagna, Hrafn-
kelssaga Freysgoða, undir nafninu Hrafnkatla. Leyfi hafði
ekki verið fengið samkvæmt 2. gr. laga nr. 127/1941 til
útgáfunnar. Sagan var með inni löggiltu nútímastafsetn-
ingu ,cn annars var f.vlgt eldri útgáfu svo að segja alveg.
Tveir mcnn, sem kalia má R og S, kostuðu útgáfuna og sáu
um sölu bókarinnar, en þriðji maðurinn, L, bjó bókina
undir prentun. Hinn 12. s. m. sendi dómsmálaráðuneytið
sakadómara eintak af bókinni með fyrirskipun um rann-
sókn og síðan málshöfðun á hendur fyrrgreindum þremur
mönnum fyrir bi'ot gcgn lögum nr. 127/1941. Ekki verður
séð, að málshöfðun sé auk þess reist á tilskipun 5. maí 1855.
Sakadómari leit svo á, að útgáfa sögunnar væri ekki
svo vaxin, að varðað gæti við 1. gr. laga 1941. Og getur
ekki leikið á tveim tungum, að þetta áiit hans er ahskostar