Tímarit lögfræðinga - 01.01.1953, Side 44

38
Timcirit lögfræðinga
Forsendur (Hrd. XXIII. 5).
Hinn 26. apríl 1948 samþykkti stjórn sjóðsins F að veita
h/f 1 50 þús. kr. lán til íshúsbyggingar. Að fengnu sam-
þykki viðkomandi ráðuneytis tilkynnti stjórn F, að lánið
fengist. Ilinn 20. sept. 1948 óskaði stjórn h/f í, að F greiddi
25 þús. kr. af láni þessu til h/f S, með því að h/f I hefði
fengið loforð h/f S um lán, er þeirri fjárhæð næmi. Með
bréfi til h/f S 24. sept. 1948 skuldbatt stjórn F sig til að
greiða h/f S téðar 25 þús. kr., þegar lánsupphæðin yrði
útborgað. Il/f S veitti svo h/f I 25 þús. kr. lán gegn víxli,
sem féll í gjalddaga 24. marz 1949. Ilinn 1. apríl 1949 til-
kynnti stjórn F, að lánið gæti fengizt greitt, en vegna
gjaldþrota h/f I, sem úrskurðað var 5. maí, varð ekkert af
greiðslu lánsins til þess. Með bréfi 1. júní s. á. tilkynnti
stjórn F h/f S, sem hafði krafið F um víxilfjárhæðina, að
ekkert yrði af greiðslu lánsfjárins vegna gjaldþrota h/f I.
Héraðsdómari taldi skyldu F gagnvart h/f S niður fallna
vegna gjaldþrotanna, með því að lánið til h/f I kæmi ekki
til útborgunar, og sýknaði því F af kröfu h/f S um greiðslu
25 þús. kr. til þess. Hefur héraðsdómari talið það forsendu
fyrir greiðsluskyldu F til h/f S, að lánsfjárhæðin kæmi til
útborgunar til h/f í. Hæstiréttur líomst hins vegar að gagn-
stæðri niðurstöðu. Taldi hann, að stjórn F hefði með yfir-
lýsingunni í bréfinu 24. sept. 1948 skuldbundið sig til að
greiða h/f S 25 þús. kr. fjárhæðina svo gagngert, að fjár-
þröng h/f 1 gæti ekki valdið ógildi þeirrar skuldbindingar.
Og var F því dæmdur til greiðslu fjárhæðarinnar.
Hæstiréttur virðist hafa litið svo á, að stjórn F hefði átt
að slá berum orðum varnagla um það, að greiðsluskylda
sín gagnvart h/f S væri því háð, að lánið kæmi til útborg-
unar til h/f I, og að h/f S hefði því í fullu trausti til skuld-
bindingar stjórnar F veitt h/f I margnefnt 25 þús. kr.
víxillán.
(Hrd. XXIII. 328).
T hafði fengið afnotarétt af húsnæði til veitinga hjá A,
sem A hafði umráð yfir. Það kom í ljós, að viðkomandi
stjórnvöld höfðu aldrei veitt samþykki sitt til veitinga-