Tímarit lögfræðinga - 01.07.1953, Blaðsíða 63

Frá Hœstarétti.
183
hluta ins selda húss, sem látinn hafði verið ganga upp í
kaupverðið.
Það er vert athygli, að hæstiréttur telur heimilt að rifta
sölu beggja hæða hússins, enda þótt A krefðist til vara
þess, að ógilding yrði aðeins látin ná til annarrar hæðar-
innar, og þótt fjölskylda seljanda byggi, að því er séð
verður, aðeins á annarri þeirra. Það er og eftir orðan upp-
hafsákvæðis 1. málsgr. 20. gr. laga nr. 20/1923 nægilegt
til riftingar, ef kvæntur maður eða gift kona selur, án sam-
þykkis hins, fasteign úr hjúskapareign sinni svonefndri,
að fjölskylda hans eða hennar búi í eigninni eða eignin sé
(að einhverju leyti eða öllu) notuð við atvinnurekstur ann-
ars þeirra eða beggja, enda komi þá eigi til greina, hvað
við eign er gert að öðru leyti. Þetta virðist og vera hall-
kvæmastur skilningur, með því að annars yrði að meta
notkunarþörf seljanda, sem þó getur breytzt, og eignin
myndi annarskostar komast í sameign kaupanda og selj-
anda, sem ekki mundi að jafnaði vera æskilegt eða heppi-
legt.
Kaup og sala (Hrd. XXIII. 527).
K og E ráku veitingastofu með N. Töldu þeir eignar-
hluta sinn 65.000,00 kr., en eignarhluti N var talinn kr.
5000.00. Veitingasalan var rekin á veitingaleyfi N, enda
var hann leigutaki húsnæðisins, sem starfsemin var rekin
í. Hinn 11. okt. 1949 gerðu S og T tilboð um kaup á eignar-
hluta Kog E, er þeir höfðu kynnt sér áhöld og umbúnað
veitingastofunnar, og buðust til að greiða kr. 80000,00 fyrir
með mánaðarlegum afborgunum, enda yrði húsaleiga ó-
breytt, engar hömlur yrðu lagðar á starfsemina í húsnæð-
inu og gerð yrði skrá um það, sem veitingastofunni fylgdi.
Hinn 13. s. m. veittu K og E S og T afsal að eignarhluta
sínum, þar sem tekið var fram, að kaupendum væri kunn-
ugt um eignarhluta N, og að N hefði leigurétt húsnæðisins.
Af kaupverðinu voru kr. 10.000.00 greiddar þegar í pen-
ingum, en eftirstöðvarnar, kr. 70000,00, með skuldabréfi,
sem greiðast skyldi á 10 árum og tryggt var með 4. veð-
rétti í húseign nokkurri.