Tímarit lögfræðinga


Tímarit lögfræðinga - 01.10.1953, Síða 21

Tímarit lögfræðinga - 01.10.1953, Síða 21
Tímarit lögjrœöinga 211 járnið. Um nokkrar tegundir muna, scm komnir cru á land annars manns, að vilja cða óvilja cigcnda, eru scr- ákvæði. Þau þeirra, er hér koma helst til álita, þannig að þcim vcrði beitt, annað hvort beint eða mcð lögjöfnun, cru : 1. Rcglur um fundið fé (í þrengri merkingu, sbr. Jb., Þb. 14 Op.br. 8/6 1811 og 5/12 1812.) 2. Rcglur um forngripi, 1. nr. 40/1907. 3. Reglur um reka, sbr. Jb., Llb. 60, 61 o. fl. (Rb. 1 og 2). 4. Reglur um vogrek, sbr. II. kafli 1. nr. 42/1926. í Jb., Þb. 14 cr gert ráð fyrir því, að finnandi eignist fundinn hlut, sem eigandi leiðir sig ekki að. Sé um ,,fé í jörðu" að ræða fær finnandi 1/j en landeigandi %. Sam- kvæmt 1. nr. 40/1907 15. gr. fær finnandi þjj, landeigandi Mi og ríkissjóður Vís- Op.br. 1811 og 1812 ætia finnanda Ms, ríkissjóði (dómsmálasjóði) 2/i- 25. gr. iaga 42/1926 kveður svo á, að ríkissjóður vcrði eigandi, ef verðmætið nemur 500 kr. eða meiru, en fjörueigandi, ef minna er. Minna má og á þá vcnju, sem vera mun almenn, að finn- endur telja sig eignast týnda muni, sem ekki eru mikils virði, ef cigandi gefur sig ekki fram, er þeim hefur verið lýst. Sú venja cr í samræmi við Þb. 14 og úr því að Op.br. 1811 og 1812 hafa aldrei fengið formlegt gildi og verið stopult beitt virðist liggja nærri að telja Þb. 14 og venju í samræmi við hana gilda um verðlitla lausa, fundna muni. Sbr. og 0. L.: Eignaréttur, bls. 133. Engan veginn er þetta þó vafalaust og væri fróðlegt, ef hæstiréttur fengi tilefni til þcss að skera úr. Um 1. Reglurnar um fundið fé yrðu nánast taldar eiga beint við, en síður með lögjöfnun. Annaðhvort yrði þeim beitt beint, það er járnið álitið týnt, eða alls ekki. Járnið var að vísu mjög afvega komið og vandfundið, sbr. að framan. En nokkurn vrginn var vitað um stað þess, og tækni nútímans gcrði tiltölulcga auðvelt að finna það. Tálmun á því að hirða járnið var ekki sú, að það væri týnt, heldur erfiðleikarnir á og kostnaður af björgun þess. Um 2. I 4. gr. laga nr. 40/1907 er gcrð grein fyrir því, hvað séu „forngripir" í merkingu laganna. Járnið á ekki í
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88

x

Tímarit lögfræðinga

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit lögfræðinga
https://timarit.is/publication/586

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.