Tímarit lögfræðinga - 01.10.1953, Blaðsíða 49

Tímarit lögfrœðinga
239
aðgerð hans til sviksemi, en þá mundi honum verða dæmd
refsing eftir 248. gr. hegningarlaganna.1) Hins vegar er
það ekki refsiskilyrði, að aðili hafi tekið greiðslu fyrir
aðgerð, sem til „lækninga" má telja í merkingu laganna.
Og eigi er það heldur refsiskilyrði, að slík lækningaaðgerð
hafi valdið skaða. Jafnvel þótt hún þyki hafa leitt til bata
að einhverju leyti eða öllu, þá getur hún varðað við ákvæði
laganna um refsingu fyrir skottulækningar. Sjónarmiðið
er það, að sá, sem ekki hefur lækningaleyfi, eigi ekki að
fást við lækningar. Stjórnvöld teljast þurfa vegna almenn-
ings að hafa fullar reiður á því, að menn, sem ekki hafa
fengið löggildingu til læknisstarfa, ræki þau ekki.
Ef aðili bindur aðstoð sína því skilyrði, að ekki sé lög-
gilts læknis leitað, meðan tilraunir hans standi, telst hann
sekur eftir analógíu 15. gr.2)
Um tilvikin eftir 1. tölul. athugast annars:
a) Það er talið til skottulækninga, ef aðili „býSst til a<5
talca sjúklinga til lælcningaTilboðið eitt er hér lýst refsi-
verð skottulækning. Annars felur tilvikið c), ef aðili aug-
lýsir sig eða kallar lækni, einnig í sér tilboð um að taka
sjúklinga til lækninga. Aðili, sem setur „læknir" við nafn
sitt á hurð að vinnustofu eða heimili sínu eða á nafnspjald
sitt, gefur venjulega þar með til kynna, að hann taki sjúkl-
inga til lækninga. Sama og eigi síður gildir ef maður aug-
lýsir sig munu gegna læknisstörfum með nánar tilteknum
hætti. En tilvikin eftir c) eru ekki tæmandi, því að tilboð
um lækningar má gera með fleiri háttum en í c) greinir,
t. d. með munnlegri yfirlýsingu í áheyrn fjölda manna,
fréttaburði annarra manna o. s. frv. Þegar tilboð má telja
beint til ótakmarkaðs fjölda manna, þá er það sjálfsagt
refsivert eftir a) -lið. En efast má um það, hvort svo sé,
ef aðili býður einum eða fleirum ákveðnum einstaklingum
að taka hann eða þá til lækninga. Á að refsa cand. med. &
chir., sem enn hefur ekki fengið lækningaleyfi, fyrir það
1) Sbr. áðurnefnda hæstaréttardóma.
2) Hrd. VIII. 336.