Tímarit lögfræðinga - 01.06.1972, Side 6

bæklun, sem veldur því, að þeir þurfa að hafa sérstaka
bifreið eða annað hjálpartæki til að komast til og frá
vinnu.
Ef lýst er stuttlega framkvæmd þessara mála hjá Trygg-
ingastofnun ríkisins í dag, þá er fyrst að geta vottorða-
eyðublaða, sem matið er gert eftir. Eru þau þannig, að
ætlazt er til, að upplýsingar fáist um nám eða störf um-
sækjanda, um hjúskaparstétt hans, um heilufarssögu og
sjúkrasögu. Síðan er gert ráð fyrir almennri læknisskoð-
un, og er gert ráð fyrir, að sá læknir, er vottorðið ritar,
skýri frá starfsgetu umsækjanda, hvað helzt sé að gera til
að bæta bana eða hvort heilsufarið fari versnandi.
Það hefur verið aðalreglan undanfarin ár hjá Trygg-
ingastofnun ríkisins, að læknar stofnunarinnar hafa metið
eftir lækisvottorðum alla þá, sem búa utan Reykjavíkur,
og einnig marga, sem búa í Reykjavík. Hafa héraðslæknar
eða almennir læknar ritað vottorðin. Fjölmargir, sem búa
á Reykjavikursvæðinu, sennilega allt upp í um 60% af
öllum bótaþegum, koma þó til viðtals hjá læknum stofn-
unarinnar. Ymist leita þeir þangað sjálfir eða þeir eru
kallaðir til viðtals, vegna þess að þær upplýsingar, sem
fram koma, eru ekki fullnægjandi. Mjög mikið er einnig
um það, að stofnunin leiti læknisfræðilegra upplýsinga
hjá sérfræðingum og stofnunum, því að mjög margir,
sem sækja um örorkubætur hjá Tryggingastofnun ríkisins,
hafa legið á sjúkrahúsum, og allflestir hafa verið í rann-
sókn hjá einhverjum sérfræðingum.
Þcss var áður getið, að lögin gera ráð fyrir því, að
örorka sé varanleg. Hvernig skilgreina á orðið varanlegur
í þessu sambandi hefur verið nokkuð umdeilt, sérstaldega
vegna þess, að margir hafa talið, að ákvæði örorkubóta
skyldu vera í einhverju samræmi við tímalengd sjúkra-
dagapeningagreiðslna sjúkrasamlaga.
Undanfarin ár hefur því sú hefð skapazt hjá Trygginga-
stofnun rikisins, að yfirleitt hefur verið tekin afstaða til
örorkumats umsækjenda, sem ekki eiga iengur dagpen-
40
Tímarit lögfræðinga