Tímarit lögfræðinga - 01.06.1972, Síða 21

stig til endurskoðunar á örorkumati, sem fyrir liggur.
Hugsanlegt cr það úrræði að fá dómkvadda lækna, sér-
fræðinga á því sviði læknisfræði, sem á reynir hverju
sinni. Löngum hefur lítt reynt á það úrræði í framkvæmd.
Hefur þó aðeins verið hrugðið á það ráð á allra síðustu
árum. Stundum kveður héraðsdómari sérfróða menn sér
til fulltingis, og þá að sjálfsögðu lækna og helzt þegar um
alveg sérstök læknisfræðileg vafaatriði er að tefla. Yfirleitt
skipar héraðsdómari fremur við hlið sér tæknifróðum
mönnum til fulltingis sér um tæknileg vafaatriði, er varða
ábyrgðarþátt máLsins.
Þetta er í stórum dráttum hinn hefðbundni undirbún-
ingur að uppgjöri tjóna vegna örorku af völdum slysa eða
úrlausn dómstóla, sé málið útldjáð á þeim vettvangi. Eln
sami háttur hefur ekki verið á hafður í þessu efni alla
tíð frá því að slík mál taka að skjóta upp kollinum. Þetta
kemur glöggt í ljós, þegar flett cr dómasafni Hæstaréttar
nokkuð aftur fyrir 1940. Þykir mér rétt, áður en ég vík
máli minu frekar að örorku og örorkumötum, að rekja
hér mjög stuttlega nokkra dóma frá áratugnum 1930—40
og einn dóm eftir 1940, þar sem í þeim kemur fram mjög
verulegur munur á mati tjónbóta vegna örorku þá og nú.
Hrd. 20. febrúar 1933. V. bindi.
Hinn 15. október 1931 hljóp 10 ára drengur út úr húsa-
sundi við Laugaveg á bifreið, sem í þann mund var ekið
vestur Laugaveg. Varð hann undir vinstra afturhjóli. Hann
lá í sjúkrahúsi í 5 mánuði. Meiðsli voru þau, að hold og
vöðvar höfðu að nokkru leyti fletzt af vinstra læri frá
legg og upp í nára. Krafizt var kr. 11.295.00, þar af kostn-
aðar kr. 1.295.00 og vegna missis líkamskrafta, vegna lýta,
sársauka og þjáninga og allra óþæginda samfara slysinu
kr. 10.000.00.
öskoruð fébótaábyrgð var lögð á bifreiðarstjórann i
héraðsdómi. I vottorði sjúkrahúslæknis 8 mánuðum eftir
slysið sagði, að fóturinn væri fullgróinn, en miklu rýrari
Timarit lögfræðinga
55