Tímarit lögfræðinga - 01.06.1972, Qupperneq 25

hryggjarlið var áberandi hærri en hinir, en þar kvartaði
stefnandi mest um sársauka og stirðleika. Taldi læknirinn
tæpum 6 mánuðum eftir slysið, að ástandið myndi haldast
óbreytt úr því, en verið gæti þó, að það batnaði eitthvað.
Læknir sá, er hér átti hlut að, var almennur héraðslæknir.
Hann mat örorku mannsins af völdum slyssins og taldi
hana vera 25% varanlega. Leitað var af liálfu varnaraðila
umsagnar tryggingayfirlæknis, sem þá var Jóhann Sæ-
mundsson, um fyrirliggjandi læknisvottorð. Jafnframt var
sá læknir beðinn að meta örorku eigiimiannsins eftir þeim.
Hann taldi, að óeðlileg þreyta slasaða myndi smám saman
hverfa, ör i andliti ekki, svo og væri vafasamt, að röddin
næði sér. Taldi hann varanlega örorku mannsins hæfilega
metna 10%.
Héraðsdómari taldi, að ætla yrði með hliðsjón af fyrir-
liggjandi gögnum, að slasaði myndi brátt ná svo að segja
fullum starfskröftum. Þó þætti verða að dæma honum
hætur skv. þessum kröfulið, og' töldust þær hæfilega
ákveðnar kr. 3.500,00. Samsvaraði það 7 mánaða kaupi
mannsins.
Um afleiðingar af meiðslum konunnar sagði í vottorði
héraðslæknis, að vinstra kinnbein sé brotið og standi mildu
skemmra út en hitt og dragi vinstri augnkrók niður. Þetta
lýtti svip konunnar talsvert. Þá kvartaði hún um verk i
höfði og vinstri öxl, en hún hafði viðbeinsbrotnað þeim
megin. Sárir verkir séu í liöfði og tíðir, cn mismunandi
miklir. Héraðslæknir mat konunni 20% varanlcga örorku.
Tryggingayfirlækni voru send læknisvottorð til umsagn-
ar, svo og til að framkvæma mat á örorku konunnar. Mat
hann konunni 8% varanlega örorku.
I héraðsdómi segir um mat tjónbóta til konunnar fyrir
þjáningar, lýti, óþægindi og minnkaða vinnugetu: „Virðist
réttinum ástand konunnar nú og bataútlit vera slíkt, að
ætla verði, að heimi verði ekki nein varanleg óþægindi af
slysinu og hún verði full fær til allrar vinnu. Hins vegar
virðast andlitslýti hennar vera mjög veruleg, og þykir
Tímarit lögfræðinga
50