Tímarit lögfræðinga - 01.06.1972, Síða 34

á að réttu að vera fjárhagslegt ígiMi þeirrar varanlegu ör-
orku, sem talin var vera fyrir hendi. Verður þá ekki annað
sagt cn hrapallega hafi tiltekizt um örorkumatið.
Þegar litið er til þess, hvernig framkvæmd á örorku-
mötum virðist liáttað samkvæmt því, sem ég nú hef rakið,
þarf engan að undra, þótt oft verði ágreiningur um slík
möt og undirtektir ncikvæðar af hálfu þeirra, sem til
ábyrgðar eru sóttir. Þá reynir mjög á raunsæi og sann-
girni hyggða á þekkingu lijá þeim, sem uppgjör annast,
en þar koma fvrst og frernst við sögu lögmenn, þegar
ágreiningur er uppi. Ef ekki semst og til kasta dómstóla
kemur, hlýtur að mega ætlast til þess, að kappkostað sé að
brjóta til mergjar ágrciningsatriði þau í örorkumati, sem
um er deilt. Mér hefur virzt, að dómstólar væru oft full
nægjusamir í viðhorfi sínu, þegar um slíkan ágreining
er að tefla, og iðulega má sjá slíkan ágreining útkljáðan
í forsendum dóms mcð orðalagi á þá leið, að örorkumati
því, er fyrir liggi, hafi ekki verið hnekkt. Ég leyfi mér að
halda því fram, að slík ályktun í dómi til að útkljá ágrein-
ing um slíkt höfuðsönnunargagn í dómsmáli sem örorku-
möt eru, geti vart talizt nægilega vönduð dómsmeðferð.
Hef ég þá cinkiun i huga annars vegar, hversu mikið virð-
ist geta á það skort, að einstök atriði, sem sérstaklega
varða þann tjónþola, sem í hlut á hverju sinni, séu meðal
forsendua örorkumats, en hins vegar hef ég í huga þá
verulegu annmarka, scm á því eru, að lögmaður geti
hnekkt örorkumati. Hann á í því efni afar fárra kosta völ.
Mér hefur virzt þess gæta, að dómstólar hafi oftrú á
örorkumötum og að mjög gæti þeirrar tillineigingar í
dómum að leggja örorkumötin til grundvallar eins og þau
hefðu að geyma einhverjar algjörlega óumdeilanlegar stað-
reyndir. Það er full ástæða til að örorkumöt sæti þeirri
gagnrýnislegu meðferð fyrir dómi, sem þau sjálf gefa
tilefni til. Það er að mínum dómi löngu úrelt orðið, að
unað sé þvi úrræði einu að skjóta ágreiningi um örorku-
möt til Læknaráðs, svo sem löngum hefur tiðkazt. Ég
68
Tímcirit lögfræðinga