Tímarit lögfræðinga - 01.06.1972, Qupperneq 51

2. Með ákvæðum þessarar greinar skal þá í engu rask-
að ákvæðum 2. gr. nema þegar um mannsbana er
að ræða vegna löglegra hernaðaraðgerða, né heldur á-
kvæðum 3. gr., 4. gr. (1. málsgr.) og 7. gr.
3. Hver sá samningsaðili, sem notfærir sér þennan rétt
til takmörkunar, skal láta aðalritara Evrópuráðsins íá
fulla vitneskju um þær ráðstafanir, sem gerðar hafa ver-
ið, og ástæður fyrir þeim. Einnig skal hann tilkynna að-
alritara Evrópuráðsins þegar slíkum ráðstöfunum er lok-
ið og ákvæðum samningsins er enn á ný framfylgt að
fullu.“
Reyndin hefur því miður orðið sú, að ýmsar þjóðir
hafa talið sig þurfa að grípa til greindra undantekning-
arákvæða, þar á meðal 15. gr. Má þar nefna hin svonefndu
Grikklandsmál, sem alkunn eru. Tyrkland hefur og
notað heimild 15. gr. tímabundið víða í landinu og ger-
ir enn. Þá hefur brezka stjórnin notað heimildina í
Norður—Irlandi og gerir cnn. Stjórn írska lýðveldisins
svo og bæði félagasamtök og einstaklingar, hafa kært
brezku stjórnina af þessu tilefni og eru þau mál nú til
meðferðar hjá nefndinni.
VI.
Hér að framan hefur verið gerð nokkur grein fyrir
skilyrðum þess, að nefndin taki mál til efnismeðferðar.
Á þvi sviði starfar nefndin nánast sem dómstóll. Erindi,
sem nefndin liefur vísað frá fer ekki lengra, því að mál-
ið hefur þá fengið lokaúrslit. Möguleiki er þó til endur-
upptöku, ef ný gögn, er verulegu máli skipta, hafa kom-
ið fram. Telji nefndin mál tækt, hefur og verið talið,
uð um lokaorð væri að ræða.
Þótt mál hafi verið talið tækt, getur nefndin þó vísað
því frá síðar, eftir nánari rannsókn, en til þess þarf ein-
róma samþykki hennar.
Venjulegur gangur máls er sá, að fyrst er því vísað
Tímarit lögfræðinga
85