Tímarit lögfræðinga - 01.06.1972, Blaðsíða 68

var því haldið fram, að ckki skipti máli, hvort bátur væri
á undanþágu hjá Skipaskoðun ríkisins eða ekki. Það væri
mál útgerðarinnar einnar. Jafnvel þótt útgerðannaðui’inn
hefði sagt, að háturinn færi ckki af stað aftur fyrr en eftir
áramótin, hefði stefnandi elvki þurft að taka það öðru vísi
en svo, að hann ætti að liafa kauptryggingu þann tírna.
Að endingu varð vitnað til þcss, að stefnandi hefði sent
innheimtubréf strax 29. nóvcmber 1969 svo og þess, að
skráning annarra skipverja segði ekkert um ráðningu
stefnanda.
Af hálfu stefnda var því haldið fram, að samkvæmt
skipshal'narskrá, sem fyrir lægi í málinu, og gæfi til kynna,
að vistarmánuður hefjist 16. júni 1969, sé ráðið í upphafi
humarvertíðar á bátinn. Samkvæmt 10. gr. laga nr. 2/
1969 sé gert ráð fyrir fyrirfram gerðum ráðningartíma,
og hafi svo verið ástatt hér. Levfi til liumarveiða hafi
verið gefin til 1. október 1969.
Þá var á því byggt af hálfu stefnda, að stefnandi hafi
vitað, að báturinn hefði undanþágu skipaskoðunar ríkis-
ins, enda þótt hann liéldi hinu fram, þar sem samkvæmt
framburði stýrimannsins hafi verið eftirlitsbók í bátnum
og þannig í vörzlnm stefnanda. Af hálfu stefnda var og
minnt á, að skipshafnarskrá hafi verið lögð fram af stefn-
anda í réttinuin og hafi verið í hans vörzlum. Af þessu
leiði, að stefnandi liafi vitað, að báturinn yrði að fara til
viðgerðar 1. október 1969. Loks var því haldið fram, að
stefnandi liefði ekki gert athugasemdir við uppgjör og
ekki tekið við þvi með fyrirvara.
1 niðurstöðu dómsins segir svo orðrétt:
„Ef stefnandi yrði talinn eiga rétt til launa fyrir þriggja
mánaða uppsagnartímahil, ætti hann ekki rétt til kaup-
tryggingar heldur launa um óákveðinn tíma, sbr. 14. gr.
laga nr. 2/1969. Þegar það er virt, hvernig samningum
stcfnanda og stcfnda var háttað, þykir stefndi ekki hafa
sannað, að stefnandi hafi vcrið ráðinn til ákveðins tíma,
102
Tímarit lögfræðinga