Tímarit lögfræðinga


Tímarit lögfræðinga - 01.11.1996, Side 53

Tímarit lögfræðinga - 01.11.1996, Side 53
hætti frá stefnufresti. Þar sem 2. mgr. 88. gr. gerir ekki greinarmun á yfir- lýsingu, sem stafar frá stefnda sjálfum eða lögmanni hans, þykir mega ganga út frá því sem vísu, að lögmaður geti, með sama hætti og aðilinn sjálfur, fallið frá stefnufresti með bindandi hætti fyrir hönd stefnda. Nefna má, að í 161. gr. dönsku réttarfarslaganna segir, að hafi aðili máls fengið lögmann til að gæta hagsmuna sinna við málareksturinn, sé heimilt að birta lögmanninum stefnuna, en regla þessi er mun víðtækari en sú, sem felst í 3. mgr. 83. gr. EML. Þá er einnig talið í dönskum rétti, að í umboði lögmanns felist heimild til að falla frá stefnufresti. 3.2.2.2 Áfrýjunarstefna Talið hefur verið, að það falli almennt utan umboðs málflutnings- umboðsmanns að taka við birtingu áfrýjunarstefnu.33 Á því er eftirfarandi dómur Hæstaréttar byggður. H 1977 45 Ó áfrýjaði héraðsdómi í máli, sem lögmaðurinn H hafði höfðað gegn honum fyrir hönd erlends aðila, G. í dómi Hæstaréttar segir, að áfrýjunarstefna Ó hafi verið gefin út á hendur H fyrir hönd G. Við þingfestingu málsins í Hæstarétti hafi H komið fyrir dóm og lýst því yfir, að hann hefði ekki umboð til að taka við áfrýjunarstefnu í málinu. Þetta hafi hann áréttað síðar í bréfi til Hæstaréttar. Gegn eindregnum andmælum H þóttu áfrýjendur ekki hafa sannað, að hann hefði haft umboð frá G til að taka við áfrýjunarstefnu, en eigi varð talið að slíkt felist í almennu málflutningsumboði hans. Þar sem áfrýjunarstefnan í málinu var ekki löglega birt, var málinu vísað sjálfkrafa frá Hæstarétti. Ákvæði 1. nr. 75/1973 um Hæstarétt íslands geyma ekki reglur um það hvar og fyrir hverjum megi birta áfrýjunarstefnu. Samkvæmt 58. gr. þeirra laga skal beita meginreglum laga um meðferð mála í héraði í Hæstarétti, eftir því sem við á, enda sé ekki mælt á annan veg í lögum. I framangreindum dómi er gengið út frá því, að það felist ekki í málflutningsumboði að taka við birtingu áfrýjunar- stefnu. Sú niðurstaða var í samræmi við þágildandi lög um meðferð einkamála í héraði nr. 85/1936, en eins og áður sagði, var ekki gert ráð fyrir því í þeim lögum, að slík heimild væri fyrir hendi. I 5. mgr. 155. gr. núgildandi EML segir, að ákvæði laganna um stefnubirtingu gildi um birtingu áfrýjunarstefnu og stefnufrest. Þannig má leiða líkur að því, að réttarstaðan hafi breyst með gildistöku núgildandi EML. Samkvæmt þessu er lögmanni heimilt að taka við birtingu áfrýjunarstefnu með því að rita undir yfirlýsingu á stefnu um, að samrit hennar hafi verið afhent sér og stefndi hafi falið honum að sækja þing fyrir sig við þingfestingu málsins. Þess ber þó að geta, að EML leiddu til þess eins, að lögmaður gat staðfest lögmæti birtingar áfrýjunarstefnu með áritun, en birting 33 Einar Amórsson og Theodór B. Líndal: Réttarfar I. hefti, bls. 111 og Markús Sig- urbjömsson: Einkamálaréttarfar, bls. 125. 203

x

Tímarit lögfræðinga

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit lögfræðinga
https://timarit.is/publication/586

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.