Hugur - 01.01.1991, Blaðsíða 6

INNGANGUR RITSTJORA
Á meðan ég dvaldist erlendis við heimspekinám, var beðið með
mestri óþreyju eftir tveimur árlegum sendingum; Hugi að hausti og
hangikjöti um jól. Sannast sagna varyfirleitt tvísýnt með hangikjötið,
sem kanadískir tollverðir höfðu einhverja óbeit á og Hugur kom því
miður bara tvisvar. En nú er ég að mestu fluttur til landsins og því var
mér bæði ljúft og skylt að taka að mér að vekja Hug eftir örstuttan
blund á mælikvarða eilífðarinnar. Mér er einnig ljúft að þakka
fráfarandi ritstjóra, Jörundi Guðmundssyni, fyrir merkilegt
frumkvöðulsstarf. Ég er ekki í nokkrum vafa um að hann hafði rétt
fyrir sér í upphafi að sérhæft heimspekitímarit eins og Hugur ætti
fullt erindi á þennan margfræga markað — auk þess að vera
lífsnauðsynlegur vettvangur fyrir þá sem vilja tjá sig um heimspeki á
íslensku.
Félag áhugamanna um heimspeki er nú alfarið tekið við útgáfu
Hugar. Á síðasta aðalfundi var nokkuð rætt um útgáfu tímaritsins og
niðurstaðan varð sú að breyta örlítið áherslum. Ætlunin er að hafa
þema í hverju hefti, auk þess sem birtar verða áhugaverðar greinar og
einhverjir af þeim fyrirlestum sem fluttir eru á vegum félagsins á
hverjum vetri. Með þessu móti er vonast til að heftin verði áhuga-
verðari, þótt ekki þurfi að kvarta undan viðtökunum á fyrstu tveimur
heftunum, það fyrra að minnsta kosti er uppselt. Þema þessa heftis er
bandaríski heimspekingurinn W. V. Quine sem sótti félagið heim
fyrir hartnær 12 árum síðan.
Þeir Páll Skúlason og Gunnar Harðarson voru skipaðir, ásamt
undirrituðum, í ritnefnd sem bar ábyrgð á efnisvali. Gunnar var auk
þess mjög hjálplegur varðandi yfirlestur og prófarkir og gaf góð ráð
um framsetningu og málfar.
Um efni þessa heftis er óþarfi að fjölyrða. Þó má benda á að yngri
heimspekingarnir eru hér að kveða sér hljóðs, þótt eitthvað hafi
heyrst í þeim flestum áður, og sumum talsvert. Að undanskildu
viðtalinu sem birt er, eiga íslensku höfundarnir það einnig
sameiginlegt að vera ekki kennarar við Háskóla íslands — hvort það
síðan er að eigin vali eða ekki, skal ósagt látið.
Það er óskandi að ferskir vindi muni halda áfram að blása um Hug
og hugi lesenda — og að tímaritið geti þjónað því hlutverki að vekja
og viðhalda fræðilegri umræðu um heimspeki á íslensku.
Ágúst Hjörtur Ingþórsson