Búnaðarrit - 01.01.1932, Side 33

BÚNAÐARR1T
27
Venjulega er sumarhirðing á geitum mjög lítil, að
öðru leyti en því að halda kofanum þurrum, því að
jafnan fara þær sjálfar frá kofanum á morgnana og
koma heim stundvíslega á kvöldin. En beri út af því,
fcá þarf oft ekki annað en að mjaltakonan kalli á þær,
ef þær eru svo nærri að þær heyri til hennar. Þegar
nóttina lengir og komið er fram á haust og góð er tíð,
eru þær ekki eins stundvísar með að koma heim.
Ef geiturnar eiga að mjólka fram á vetur, er áríðandi
að láta þær ekki missa máls, en eigi þær að bjarga sér
sem lengst fram eftir, þá verður ekki lögð eins mikil
áherzla á að halda í þeim mjólkinni. Þar sem snjólétt
er og skóglendi eða kvistbeit góð, geta þær verið léttar
á fóðri. En það hygg ég, að réttara sé að hjúkra geit-
unum strax og tíð spillist að haustinu, og leggja stund
á að láta þær mjólka sem mest og sem lengst fram
eftir vetrinum. Það aukafóður, sem til þess þarf, munu
þær borga ríflega. Þar sem útbeit er léleg, er sjálfsagt
að búa þannig að þeim, að þær mjólki sem mest og
Jengst fram eftir vetrinum. Að sumrinu, og alla tíð, er
nauðsynlegt að gefa geitunum súrsull og matarúrgang,
meðan þær eru mjólkaðar. Þess háttar góðgæti borga
Þær vel, auk þess hænir það þær að kofanum.
Geitur eru ekki skynlausar, og kemur það fram á
Vmsan hátt. Þær meta það mikils að vel sé að þeim
búið, hlýlega til þeirra talað og lipurt tekið á júgrinu,
mjólkin kreist niður úr spenunum, en þeir ekki togaðir.
Eraman af sumri er júgrið stundum svo hart, að þegar
snert er á því, rennur mjólkin úr því, án þess að spen-
arnir séu snertir, en ekki leka þær sig niður, eins og
lausmjólka kýr, því yfirleitt eru þær fremur seigmjólka.
Ekki verður sagt um geitur að þær séu gallalausar.
Það er gamalt orðtak að líkja þeim, sem illa kemur
saman, við geitur á garða. Þó samkomulagið sé slæmt
® Sarða, þá halda þær venjulega hópinn úti. Þegar þeim
er gefið á garðann, þarf annaðhvort að standa yfir þeim