Dvöl - 01.04.1944, Blaðsíða 14

92
D VÖL
myndanna hans Michaels. Ég verð
að bjarga verkunum hans og sýna
heiminum þau.“
„En þú veizt ekki einu sinni,
hvort hann er á lífi ennþá“, sagði
ég.
„Ef hann er dáinn er ennþá
meiri ástæða til að bjarga verkum
hans frá dauða,“ sagði Wollstein.
Þá gafst ég upp. Síðustu orð mín
við hann voru að reyna að fá hann
til þess að afhenda vinum mínum
farmkvittanirnar, sem áreiðanlega
hefðu betri tækifæri til þess að
sjá þessum málum borgið.
„Ég veit, að vinir þínir munu
gera allt, sem í þeirra valdi stend-
ur fyrir mannlegt líf,“ svaraði
Wollstein. „En mundu þeir skilja
það, að í þessu tilfelli eru mál-
verkin meira virði?"
Ég komst til Lissabon heilu og
höldnu eftir viðburðaríka ferð, og
þar var mér sagt, að Wollstein væri
enn í Frakklandi.
Svo var það dag nokkurn í októ-
ber, í San Francisco, að mér var
boðið að skoða málverkasafn auð-
ugs listunnara, sem við skulum
kalla Brown. Eitt málverk bar þar
yfir öll önnur. Þessir drættir —
þessir litir — ég kannaðist áreið-
anlega við þá. Hver var listamað-
urinn?
Ég fékk að vita að hann hét
Herbert Frey. >
Nú rankaði ég við mér. Herbert
Frey? Hafði ég- ekki hitt hann
heima hjá Wollstein í litla, þýzka
bænum? Var hann ekki ungi mað-
urinn, sem Wollstein hafði gert sér
svo miklar vonir um? Jú. Brown
staðfesti það. Þýzkur listaverka-
kaupmaður, að nafni Wollstein,
hafði uppgötvað Herbert Frey. Þessi
Wollstein hafði margsinnis á und-
anförnum árum sent honum mjög
eindregin meðmæli með ungum og
óþekktum mönnum, sagði Brown
ennfremur, og ævinlega höfðu
þessir ungu og óþekktu menn verið
meðmælunum vaxnir og seinna
orðið frægir.
Þá sagði ég Brown alla mína
sögu.
Hann var ötull og mikils meg-
andi maður, og þessi saga hafði
djúp áhrif á hann.
„Látið þér mig um þetta,“ sagði
hann. „Ef ég get ekki bjargað hon-
um úr klípunni, skal ég a. m. k.
komast að því, hvernig málum
hans er nú komið.“
Svo var það rétt fyrir árásina á
Pearl Harbour, að ég fékk bréf frá
Wollstein. Hann sagðist hafa kom-
izt til Lissabon. En það var nú
ekki aðalatriðið. Aðal gleðiefnið,
fannst honum, var að honum hafði
tekizt að endurheimta þrjár af
ferðatöskunum sínum, og í einni
þeirra var málverk eftir Michael.
Og Michael var lifandi enn. Á lífi
að vísu — en hafði misst hægri
höndina.
„En,“ sagði Wollstein í lok bréfs-
Framh. á bls 96
i