Dvöl - 01.04.1944, Qupperneq 32

110
D VÖL
„Ó, Eiríksjökull forni sjóli jjalla."
og Skógum og skildi þau sundur
og líka skildi hún sundur tvo
hreppa. Þeir, sem bjuggu norðan
við ána (í Reykholtsdalshreppi)
áttu afréttarland á Arnarvatns-
heiði. Þangað var féð rekið á vor-
in og þaðan kom það spikfeitt og
sællegt á haustin. Bræður tveir,
Ásgrímur og Illugi, bjuggu í Skóg-
um á norðurbakka árinnar.
Þeir voru greinagóðir, fornir í
skapi, rammíslenzkir og mjög elskir
að fornsögum, ekki sízt þeim, sem
snertu fornkappa og útilegumenn,
forynjur og tröll. Þeir höfðu sjálfir
lengi búið á fjöllum uppi, langt
frá öllum mannabyggðum.
Ásgrímur var vanur að fara í
lengstu leitir (göngur segja sumir)
á Arnarvatnsheiði — Fljótadraga-
leitir ■— og vera þar fjallkóngur.
Hann fléttaði oft saman í sögum
sínum af Arnarvatnsheiði sagnir
af veiðiskap, grasaferðum, útilegu-
mönnum, ránsferðum þeirra, bar-
áttu byggðarmanna við þá og svo
eltingarleik leitarmanna við sauði
skjarra, fangbrögð við norðlenzka
leitamenn, kappreiðar við þá, sem
alltaf enduðu með sigri klára hans!
En hann hafði jafnan í leitunum
tvo duglega hvíta klára, vakra og
viljuga.
Þegar ég nú lít yfir farinn
veg, fjöll og höf, borgir og fram-
andi lönd, þá eru það með beztu
I