Dvöl - 01.04.1944, Page 29

D VÖL
míns, og faðir minn var svo hrif-
inn, að hann lét hálshöggva smið-
inn, svo að hann skyldi ekki smíða
annað eins.
— Hleyptu mér út, hleyptu mér
út, hað litli fuglinn.
•— Þú skalt fá þrjár máltíðir dag-
lega, framreiddar af hirðmeyjum
mínum. Þú getur lifað áhyggju-
lausu lífi frá morgni til kvölds og
sungið eins og þig lystir.
— Hleyptu mér út! Iileyptu mér
út, bað fuglinn án afláts. Hann
reyndi að smeygja sér út á milli
rimlanna í búrinu, en gat það auð-
vitað ekki. Hann reyndi einnig að
opna dyrnar, en allt kom fyrir ekki.
— Vertu ekki svona heimskur,
sagði September. Ég lét þig vera í
búrinu aðeins fyrir þá sök, að ég
var hrifin af þér. Ég veit miklu
betur en þú, hvað þér er fyrir beztu.
Syngdu fyrir mig og svo skal ég
gefa þér brenndá sykurmola.
En litli fuglinn stóð í einu horn-
inu á búrinu sínu og horfði upp í
bláan himininn, en söng ekkert.
Hann bar það ekki við allan dag-
inn.
— Hvað heldur þú að það stoði
að vera með ólund? sagði Septem-
ber. Hvers vegna syngur þú ekki og
varpar frá þér öllum áhyggjum?
— Hvernig á ég að syngja,? sagði
litli fuglinn. Ég vil sjá trén og
vatnið og grænu hrísgrjónaakrana.
— Ef það er ekki annað, sem þú
vilt, skal ég fara með þig út að
ganga, sagði September.
107
Hún tók búrið upp, fór út og
gekk niður að vatninu með píl-
viðartrjánum umhverfis. Hún gekk
líka með hann meðfram vatninu.
— Ég skal fara með þig út á
hverjum degi, sagði hún. Ég elska
þig og vil aðeins gera þig ham-
ingjusaman.
— Það er tvennt ólíkt, sagði litli
fuglinn. Hrísgrjónaakrarnir, stöðu-
vatnið og pílviðartrén hafa allt
annan svip, þegar ég sé það gegn-
um rimlana á búrinu.
Hún fór svo heim með hann
aftur og gaf honum kvöldverðinn
sinn. En hann snerti bara ekki við
matnum. Prinsessan varð hálf
kvíðafull yfir þessu og spurði syst-
ur sínar, hvað hún ætti að gera.
— Þú verður að vera ákveðin,
sögðu þær.
— En ef hann vill ekki éta, þá
deyr hann, svaraði hún.
— Það væri voðalegt vanþakk-
læti af honum, sögðu þær. Hann
ætti að gera sér ljóst, að þú gerir
aðeins það, sem er honum fyrir
beztu. Ef hann er þrár og einþykk-
ur og deyr úr sulti, er það honum
mátulegt, og þú mátt verða fegin
að losna við hann.
September gat ekki skilið, hvers
vegna hún ætti að verða fegin að
losna við hann. En af því að hún
var ein en þær átta og allar eldri
en hún, sagði hún ekkert.
— Ef til vill verður hann far-
inn að venjast búrinu á morgun,
sagði hún. Næsta morgun, þegar