Fróðskaparrit - 01.01.2004, Qupperneq 11

THE POETIC LANGUAGE IN REGIN DAHLS POETRY
9
vit gera, tí at innari diskursurin í útsøgnini
hevur ført orðið burtur frá síni upprunaligu
tilsiping og inn í eina nýggja, sum er ”í
okkum sjálvum”, og við hesi hending fær
orðið sítt egna poetiska úttrykk, har tað
hevur dámin við sær frá havkontekstinum,
men havið er konverterað til nú at vera
eg-sálin. At gjósturin er ”alheimsgjóstur”
fær lesaran at sannkenna, at gjálvurin er
av tilveruligum slag. Poetiska mál Regins
hevur, sum víst skal verða á, ørgrynni av
málsligum hendingum, sum koma óvart á
lesaran og geva tekstinum skaldsligan inte-
gritet.
Málsliga jørðildið
Frammanundan hava vit lagt dent á at skil-
ja poetiska málið/ra øðrum máli. Hetta er
neyðugt, tá vit skulu gera okkum eina fat-
an av hesum máli, men eins stóran týdning
hevur tað tó eisini at sláa fast, at poetiska
málið bert kann mennast og broytast í sam-
skifti við málið alt.
Um hesa samvirkan við samfelagið sigur
skaidið og bókmentakritikarin T.S.Eliot í
”The Social Function of Poetry”, at poesiin
støðugt ávirkar og ávirkast av samfelag-
num:
So, if you follow the influence of poetry,
through those readers who are most affected
by it, to tliose people who never read at all,
you will find it present everywhere. At least
you w i 11 find it ifthe national culture is liv-
ing and healthy,for in a healthy society there
is a continuous and reciprocal influence and
interaction ofeach part upon the others. And
this is what I mean by the social function of
poetry in the largest sense: that it does, in
proportion to its excellence and vigour, affect
the speech and tlie sensibility of the whole
nation. (Eliot 1957 (1945) p.18-19.
I Føroyum eru mong dømi um samvir-
kan millum samfelag og skaldskap, bæði
í tí forna kvæðaskaldskapinum og í yngri
skaldskapi frá tjóðskaparskaldskapinum til
Róa Patursson, Jóanes Nielsen og Carl Joh-
an Jensen. Bæði soleiðis, at orð og mális-
kur verða tiknar upp í skaldskapin úr fólks-
ligum brúki ella úr øðrum keldum til mál
og málnýtslu, sum tjóðin eigur, og at tiltøk
og orð úr skaldskapi gerast vanligt málbrúk
hjá fólki í samfelagnum. Poetiska málið og
tær kenslur og teir hugburðir, sum tað ber í
sær, eru soleiðis í støðugari samvirkan við
fólkið í samfelagnum, sum málið livir í.
Danski bókmentagranskarin Lisa Kors-
bech Christensen hevur í ritgerð um bund-
nan skaldskap og dialog hetta sjónarmið
um dialogisku viðurskiftini millum mál og
bundnan skaldskap.
Poesi ændrer sig lige sð meget soin sproget
gør det, og sproget ændrer sig i overensstem-
melse med de kulturhistoriske netværk, som
omringer og invaderer sproget, lige sá vel
som disse netværk invaderes afsprog. Derfor
bliver poesien til i en dialogisk, og dermed
historisk og kulturelt betinget interaktion
med sproget i det liele taget, livorfor poesi
naturligvis ikke kan forstás isoleret. (Chris-
tensen 2002, p.10)
Hon er við øðrum orðum grundleggjandi
samd við Eliot í tí sjónarmiði, at viðurskift-
ini, sum skaldskapurin hevur við málið í