Morgunn - 01.06.1947, Page 11

MÖRGUNN 5
hvað þarna er að gerast í fjarlægð, og hún hafði enga
venjulega vitneskju um, átti enga von á.
Frá öðru dæmi segir hún á þessa leið:
,,Við vorum að borða undir berum himni úti á engi í
Sussex, ég og vinkona mín, og við höfðum skilið bifreiðina
okkar eftir við veginnn. Þá heyrðum við skyndilega fóta-
tak nálgast, við heyrðum að gengið var við staf eftir veg-
inum og stafnum síðan slegið utan í vagninn okkar. Á
sama augnabliki skynjaði ég vígvöll og ungan mann, sem
var með stríðshjálm á höfðinu. Þetta hvarf samstundis,
en fáum mínútum síðar kom gamall maður gangandi eftir
veginum, hann nam staðar og hallaðist fram á hliðið inn
að enginu, þar sem við sátum að snæðingi. Ég fór að undr-
ast með sjálfri mér, hvort nokkurt samband gæti verið
milli þessa manns og unga mannsins með hjálminn á vig-
vellinum, sem snögglega hafði borið fyrir skynjun mína
fáum augnablikum áður. Ég fór og tók manninn tali. Það
kom í ljós, að hann var blindur uppgjafalögregluþjónn,
sem bjó þarna í nágrenninu. Ég spurði hann, hvort hann
hefði verið í stríðinu, en hann kvaðst vera of gamall til
þess. En hann kvast hafa átt son, sem hefði fallið í stríð-
inu, og að heima ætti hann mynd af honum með stríðs-
hjálm á höfðinu.
Ég sagði gamla manninum ekkert frá því, hvað fyrir
mig hafði borið. Mér fannst það einkennilega furðulegt,
að það eitt, að gamli faðirinn gekk þarna fram hjá,
skyldi vera orsök þess, að mér barst þessi óvænta skynjun,
nema ef svo skyldi vera, að hann hefði einmitt verið að
hugsa um son sinn, meðan hann gekk þarna eftir veginum.“
Um skýringu þessa fyrirbrigðis munu menn ekki á einu
^áli. Sumir spíritistar munu gera sér þann veg grein fyrir
hessu, að hinn fallni sonur gamla mannsins hafi raunveru-
lega verið þarna á ferðinni með föður sínum, og sannar-
lega vitum vér þess mörg óhrekjandi dæmi, að látnir vinir