Morgunn - 01.06.1947, Blaðsíða 15

MÖRGUNN
9
Á þessu æðra sviði vitundarlífsins eigum við að búast
við fögnuði og víkkun persónuleikans, og hér er vissulega
hægt að öðlast auðuga reynzlu, hér fer innblásturinn fram.
Og hér er það einnig, að við komumst í kynni við æðri
svið persónuleika sjálfra okkar. Þá er hið ytra lokað fyrir
okkur, hið ytra umhverfi efnisheimsins, og við komumst
í snerting við þær hliðar á okkar dýpra eðli, sem við öðl-
umst aðgang að fyrir innsýn, hugskoðun og hugleiðslu.
Dr. Osty hafði rétt að mæla, þegar hann sagði, að mann-
legt líf væri eins og líf í fangelsi. . . . “
Þá bendir höf. á, að ýmsir þeir, sem annars viðurkenna
möguleikann fyrir því að ná sambandi við látna menn,
hafi ímugust á því að leita miðlanna, og mjög sé því haldið
á lofti, að þeir séu mjög ófullkomnir menn, en hún bendir
á það, að einnig séu sumir gáfaðir og lærðir menn jafn-
hliða gæddir miðilshæfileikum. 1 því sambandi minnist
hún á tvo vini sína, annan háskólakennara í tónlist og hinn
kunnan rithöfund, og að lokum segir hún:
,,Það væri vel, ef menn gætu skilið og metið gildi þessa
sjaldgæfa hæfileika . . . hann hefir verið dreginn niður
í skarnið, eins og eitthvað ógeðslegt og vansæmandi, en
stundum hefir hann verið hafinn upp til skýjanna, eins og
hann væri undur og töfrar. En meðan margvíslegar, og
að ýmsu leyti næsta fáránlegar hugmyndir hafa ríkt um
þessa hæfileika, hafa menn, sem áður lifðu á jörðunni,
notað þá til þess, að vitja jarðneskra manna, og þeir nota
þá enn og halda áfram starfi sínu fyrir okkur, sem á jörð-
unni lifum. . .
En þegar opinberanir frá lífinu hinu megin hins svo-
kallaða dauða hafa blindað okkur, eins og þær blinduðu
Pál postula forðum, þótt aðeins hafi verið um augnabliks-
stund, yfirgefur okkur aldrei aftur til fulls endurminning-
in um það dásamlega undur, þann mikla veruleika. Og
þótt við getum ekki, nær sem okkur lystir, brotizt inn í
þetta líf hinnar ósýnilegu tilveru, getum við þó varveitt