Morgunn - 01.06.1947, Qupperneq 47

MORGUNN
41
ósýnilega, en ég hélt áfram að skynja návist hennar. Hin
mikla trú konunnar hafði sennilega orsakað það, að þessi
háa vera birtist þarna í svip.
Aftur var það, að þegar herra Parish var að tala, sá ég
greinilega í kapellunni austanverðri veruna, sem myndin
var af vinstra megin í helgidóminum. Þessi vera horfði
með athygli á herra Parish. Návist hennar var undursam-
leg og henni fylgdi blær hins háa andlegleika, eins og fylgt
hafði verunni, sem ég sá áður.
Beint fyrir ofan altarið sá ég litlar engilverur. Aftur sá
ég veruna, sem ég hafði séð fyrst, nú hélt hún á barni í
fanginu og önnur börn voru með henni.
Tvívegis sá ég letruð orð yfir altarinu: „sælir eru hjarta-
hreinir . . .“ og „far þú og syndga ekki framar.“
Ég sá tákn og merki rituð arbisku letri fyrir ofan altarið,
en þá drógu tveir ójarðneskir læknar, sem stóðu við hlið-
ina á herra Parish, athygli mína að sér. Annar þeirra virt-
ist hafa verið skurðlæknir. Hr. Parish var þá að gera lækn-
ingatilraun á ungum manni í annari röð. Mér fannst.skurð-
læknirinn hugsa, að að flestra lækna dómi mundi þurfa
hér mikillar skurðaðgerðar fyrr eða síðar.
Áberandi einkenni var það á öllum sjúklingunum, að
eftir þessa lækningaguðsþjónustu virtust þeir allir miklu
léttari en fyrr, eins og þyngsli jarðneska líkamans minnk-
uðu.Það leit út fyrir, að þeir hefðu allir verið hafnir
upp á æðra vitundarstig, og það hefði verið auðvelt að
benda á þá, sem þetta átti sérstaklega við um.
Helgidómurinn var fullur af ósýnilegum hjálpendum
og ósýnilegum sjúklingum. Jarðnesku sjúklingarnir, sem
þarna voru, voru ekki nema örlítill hluti af þessum stóra
hópi. Ot frá ósýnilegum hjálpendum streymdi madonna-
blátt ljós og þeir voru í auðsæju samstarfi með andalækn-
unum og lækningamanninum sjálfum. Framliðinn maður
var borinn eins og líflaus inn í helgidóminn. Þjónustu-
andar báru hann þangað.