Morgunn - 01.06.1947, Qupperneq 77

MORGUNN
71
ins, kallaði hann fram í salinn og spurði, hvort nokkur
læknir væri viðstaddur, því að hann vildi helzt fá umsögn
læknis áður en hann hæfi tilraunir með manninn. Eftir
dálitla stund gaf sig fram fremur ungUr kvenlæknir, sem
kom upp á sviðið.
Hún skoðaði lengi bak mannsins og lýsti yfir, að bakið
væri skakkt, — hryggskekkja um mjóhrygginn og mjó-
hryggurinn væri boginn út og bólga væri í liðum.
Þá tók Mr. Edwards til sinna ráða. Sveigði manninn fram
og aftur og til hliða, en hélt um bakið annarri hendi. Studdi
á hinn veika stað og nuddaði. Hann virtist sveigja og rétta
hrygginn eins og þetta væri tindáti, eða jafnvel hryggur-
inn væri úr brauðdeigi. Þannig hélt hann áfram við mann-
inn i góða stund og bað svo lækninn að athuga nú sjúkl-
inginn. Eftir nokkra stund sagði læknirinn: „Þú hefir rétt
hrygginn full mikið, því nú vottar fyrir skekkju öfugt við
það, sem áður var.“ ,,Þá er að rétta það,“ sagði Mr. Ed-
wards. Eftir litla stund skoðaði læknirinn bakið og lýsti
yfir í hyranda hljóði, að bakið væri nú alveg rétt og eðli-
legt. Maðurinn gekk nú niður af sviðinu og til sætis síns
við hlið konu sinnar.
Þar sem maðurinn sat í næsta stól fyrir framan mig,
sá ég strax mismuninn á því hvernig hann sat nú í sæti
sínu, teinréttur.
Ég gat ekki á mér setið, gaf mig að manninum og spurði,
hvort hann héldi virkilega að hann hefði fengið fullan
bata, og hvort hann fyndi ekkert til í bakinu.
Hann kvaðst ekkert finna til frekar en hann hefði aldrei
verið veikur, og sagðist ekkert efast um, að fullur bati
væri fenginn. Ilann sagði, að það væri dásamleg tilhugsun
eftir alla þessa vanlíðan, að hafa fengið bata, finna vellíð-
an í stað sársauka og verkjar í bakinu.
Konan hans var ákaflega hrærð, grét af fögnuði.
Maðurinn sagðist heita William Shaw.
Drengur 7 ára gamall, máttlaus í fótum og sagður aldrei