Morgunn - 01.12.1951, Blaðsíða 18

100
MORGUNN
Bræður og systur á sama heimilinu, sem fara öll í sama
ferðalag og vilja finna sama sælustaðinn, en greinir ein-
ungis á um það, hverja leiðina sé bezt og fljótast að fara.
Og nú held ég að þessi fyrmefndu ósvinnuorð og óþyrmi-
legu ölnbogaskot á lífsleiðinni, fcéli menn frá ofstæki ills
hugarfars. Fæli menn frá þeirri rökvillu, að enginn geti
ratað færa leið, nema þeir einir. Fæli menn frá þeirri
svefnværð og sjálfsblekking, að þeim einum sé sælan vís,
sem trúa ákveðinna manna setningum og skilningi, en þar
megi engin efasemi, engin rannsókn eða sannleiksást
koma nálægt. Og fæli góða menn og konur frá þeirri of-
dirfsku að setja sig í dómarasæti Drottins: Dæma sjálf-
um sér sæluna, án mikillar fyrirhafnar, en í öðrum, er
þeim sýnist svo, miklu verri kvalastað, en í „myrkrinu fyr-
ir utan“, sem Frelsarinn sjálfur nefnir kvalastaðinn. —
Kvalastað þann í öðru lífi, sem Kristur sjálfur með engl-
um guðs og góðum mönnum, nýlega framliðnum, munu
sífellt vera að varpa ljósi inn í, og leiða villuráfandi mann-
eskjur úr myrkrinu til ljóssins.
Ef umdeild orð geta leitt til þess að fjölga til muna
þeim frjálsa hóp, sem í hjartans einlægni leita sannleik-
ans og leitast við að laga sig eftir honum, þá tel ég þau
betur töluð en ótöluð.
Betri ósk og von, en að svo verði, kann ég ekki að velja
þjóð minni og meðbræðrum.
V.G.
„Harmið ekki
hina framliðnu með ofursorg. Hinir framliðnu eru yður
hollir og trúir vinir.“
Konfucius.