Morgunn - 01.12.1951, Qupperneq 23

MORGUNN 105
Feda: „Hann segir, að þetta hafi oft gerzt, en það ger-
ist jafnvel oftar nú.“
C.D.T.: ,,Er það af því, að mönnum hafi fjölgað í
heiminum?“
Feda: „Hann segist halda, að það sé af því, að fleiri
menn séu nú að vakna til skilnings á nauðsyn þess að fá
eitthvað meira að vita um það, er leynist handan við
hulu efnisins.“
C.D.T.: „Já.“
Feda: „Hann segir, að þeir finni að þeir þarfnist ein-
hvers, og finni hið innra með sér, að þeir þurfi að vera
viðbúnir einhverju, sem þeir geri sér þó ekki fulla grein
fyrir, hvað sé, en muni þó vera þeim fyrir beztu, þeir þurfi
að taka framförum og leitast við að fá skilið meira. Jæja,
þeir skreppa hingað og læra þetta eða hitt, sem þeir
flytja svo aftur með sér til jarðvistarinnar, oftast án með-
vitundar um það, en kemur þó fram í athöfnum þeirra
og breytni með einhverjum hætti.“
Eins og áður greinir lét Feda þess getið, að „hann
væri í einkennilegu umhverfi“. Af þessu sýnist mega ráða,
að hún hafi orðið vör við svipveru jarðnesks manns, er
enn ætti dvöl í jarðneskum líkama sínum. Þetta virðist
a. m. k. öllu sennilegri tilgáta, heldur en að hér hafi ver-
ið að ræða um skyggniskynjun hennar eða forspá. 1 ann-
álum brezka Sálarrannsóknafélagsins, okt. 1926, segir frá
hliðstæðu atviki, er Strevett gerði vart við sig á fundi
hjá mér, en hann lá í fjarlægu sjúkrahúsi. Hann var þá
langt leiddur og frásögn Fedu af návist hans var mjög
áþekk því, er hún sagði mér nú. 1 sama bindi er einnig
sagt frá því, er faðir minn sagði mér frá séra Samúel
Beard, er hann kvaðst vera búinn að hitta, en síðar komst
ég að raun um, að hann var ekki látinn, þegar ég var á
fundinum, en hann andaðist fáum klukkustundum síðar.
Bæði þessi atvik og önnur hliðstæð benda til þess, að vit-
rænt samband hafi átt sér stað milli framliðinna manna