Morgunn - 01.12.1951, Síða 55

Karl ftólfti
birftisft skáldinu Vemer von Heidensftam.
Karl XII. er eirrn ástsælasti konungur, sem Svíar hafa
átt. Hann fæddist 17. júní 1682 í konungahöll Svíþjóðar,
og hafði náð frábærum þroska á líkama og sál 15 ára
gamall. Viíjakraftur hans var þá þegar orðinn nær ótrú-
legur, vitsmunirnir þroskaðir, og auk þess var hann gædd-
ur óvenjulega sterkri trú á handleiðslu Guðs, daglega ná-
lægð og hjálp. Fimmtán ára gömlum var honum boðin
konungstign Svíþjóðar, og hann tók henni með þessum
orðum: „Þótt mér sé ljós sú byrði, sem ég tek á herðar
mínar, vil ég ekki skorast undan henni, en bið Guð um
hjálp.“ Með þessum huga settist hann í hásæti föður síns.
Þá var hann einráðinn í að byrja aldrei styrjöld að fyrra
bragði, en verjast til hins ýtrasta, ef á hann yrði ráðizt.
Stríðið hófst, og morgun eftir morgun féll hinn ungi
konungur — naumast af barnsaldri — á kné í broddi litla
hersins, sem hann stýrði, og ákallaði hjálp Guðs. Sigrar
hans þóttú ganga kraftaverki næst og trúardjörfung hans
var svo mikil, að hann hikaði ekki við að ráðast með
f jórum þúsundum gegn ofurefli sextíu þúsunda f jandmanna.
Vinir hans vöruðu hann við dulbúnum óvinum, sem sætu
um að ná honum á vald sitt, og vildu, að hann hefði jafn-
an um sig vopnaðan vörð, en hann svaraði: „Ég hef næg-
an vörð um mig, því að Guð er með mér.“ Litli herinn
hans fylgdi honum einhuga á sigurför, sem heimurinn
horfði undrandi á. En hann treysti Guði og bænin gerði
hann ótrauðan og styrkan.