Morgunn - 01.12.1951, Qupperneq 78

160
MORGUNN
asta atvik, hlaut að vera föstum eðlilegum lögum háð, og
þau þekktu menn í aðalatriðunum!
En það má eitthvað að öllu finna! Það var ekki laust
við, að þessi nýi vísdómur gerði heimsgreyið leiðinlegt og
óskáldlegt. Þarna var allt bundið á fastan, ósveigjanleg-
an klafa, og utan um allt var kominn kínverskur múr,
sem engum átti að auðnast að sjá yfir. Það hefur ætiíð
gefizt illa að loka mannsandann inni í slíkum nátthögum.
Hann unir sér þar ekki og brýzt út úr girðingunni þegar
minnst vonum varir, finnur einhverja smugu, sem hann
getur notað. Svo fór og í þetta sinn.
Innan um alla vísindavissuna og efnishyggjuna reis upp
fámennur flokkur manna, sem hrópaði hjáróma: „Við
höfum séð kraftaverk, við höfum orðið varir við reim-
leika, við höfum séð dauða menn, við höfum talað við
þá.!“ öllum mótmælum svöruðu þeir með því að segja:
„Komið þér sjálfir og sjáið!“. En svo fór fyrir flestum,
sem fóru eftir þessu ráði, að þeir urðu sama sinnis. Þögn
og fyrirlitningu var svarað með því að hrópa í sífellu
sama boðskapinn, hversu lýgilegur sem hann var. Þessi
fámenni flokkur voru andatrúarmennirnir.
Náttúrlega voru þessir menn hæddir og fyrirlitnir. Það
bætti ekki heldur úr skák, að þeir töldu athuganir sínar
byggðar hreint og beint á vísindalegum grundvelli, og
jafngildar öðrum athugunum náttúrufræðinganna. Þetta
þótti nokkurs konar guðlast. Slík fásinna og hjátrú hlaut
að sjálfsögðu að vera einkennilegt trúarvingl og annað
ekki, en hreinasta óhæfa að skreyta slíkt með hinu heil-
aga nafni vísindanna. Að sjálfsögðu var það ailsendis óþarft
að rannsaka þessa bábilju nánar. Vitleysa hlaut hún að
vera, það gat hver maður sagt sér sjálfur, kom jafnt í
bága við reynsluvísindin og heilbrigða skynsemi.
Sá hefur sitt mál, sem þráastur er. Á endanum fengust
örfáir góðir og gildir vísindamenn til þess að líta á býsn-
in með eigin augum, og þá fór svo, að svipuð vitfirring
greip þá. Þeir fullyrtu, að þeir hefðu hreint og beint séð