Morgunn - 01.06.1952, Blaðsíða 29
MORGUNN
23
til í þúsundatali. Einn þeirra, sem með fullkomlega sann-
færandi hætti hefur sagt frá móttökunum og lífinu fyrir
handan dauðann, er Raymond, ungur enskur liðsforingi,
sem féll í fyrri heimsstyrjöldinni. Um mörg ár var hann
í sambandi við Nóbelsverðlaunamanninn Sir Oliver Lodge,
og hann hefur sagt frá þessu í bók sinni um Raymond.
Sú bók býr yfir miklum sannfæringarkrafti. Ég vil nota
tækifærið til að benda á, að hinar spíritistísku bókmenntir
eru umfangsmeiri en flesta menn grunar. Nokkuð af þeim
hefur komið út á sænsku, og það er ómaksins vert að
kynnast þeim.
Samkvæmt skoðun óteljandi margra manna á lífið sér
markmið, tilgang, og vér höfum ekki leyfi til að ganga
fram hjá þessu án athugunar. Og þessir menn eru engan
veginn allir draumóramenn, þótt til séu þar eins og ann-
ars staðar. Meðal þeirra eru heimsfrægir rannsóknamenn
og alkunnir vísindamenn, a. m. k. alkunnir yður, svo að
ég þarf engin nöfn að nefna. Ekki mun ég heldur nefna
nöfn þeirra, sem gerzt hafa andmælendur þeirrar fram-
haldslífsvissu, sem ég er að túlka. En er hægt að hugsa
sér nokkuð vesaldarlegra en mannkrýli, sem skilyrðislaust
neitar öllu því, sem hans litli skilningur nær ekki yfir og
hans eigið óljósa vit kann ekki að flokka? Er nokkuð til
ömurlegra en maður, sem lifir í heimi óskiljanlegra undra,
verður því nær daglega vottur að þeim, en reigir sig samt,
rekur ýstruna út í loftið og lýsir hátíðlega yfir: fyrir
utan mig er ekkert til? Þess konar menn eru Þrándur í
Götu fyrir þróuninni. Fyrir einni öld sagði fólk hér á þessa
leið: „Á efstu dögum heimsbyggðarinnar munu vagnar
renna áfram, án þess að hestar dragi þá“. Andspænis
þessu undri, nefnilega bifreiðinni, svimaði mennina þá.
En sjálfir vér, sem lifum á öld undranna, neitum því samt
enn, að ný undur muni gerast. Að þessu líkjumst vér for-
feðrunum, þótt öll tilvera vor sé eitt samfellt undur. Vér
höfum nú meiri þörf en nokkuru sinni fyrr fyrir auðmýkt
og trú andspænis hinu óþekkta.