Morgunn - 01.06.1952, Blaðsíða 33

MORGUNN
27
vinna þessari hreyfingu fylgi með hávaða, hrópum eða
bægslagangi. En það felst meiri máttur í andvaranum
heldur en í fárviðrinu. Aðeins hið kyrrláta, hið auð-
mjúka og einfalda er stórt. Maður getur lært meira um
andann af almúgamanninum, sem er við iðju sína, en af
háskólakennaranum í heimspeki, sem hefur lesið þúsund
bækur.
Einhvern, sem á mig hlustar í dag, kann að furða, að
ég skuli ekki tala um tilraunafundina og lýsa þeim. Það
kemur að nokkuru leyti til af því, að ég hef áður sagt
frá þeim hlutum hér á þessum stað og geri ráð fyrir, að
nú séu að miklu leyti sömu tilheyrendur og voru þá. Og
að öðru leyti kemur þetta til af þvi, að sumir halda, að
spíritisminn sé ekkert annað en tilraunafundir. En það er
ekki svo, og það á ekki að vera svo. Tilraunafundir,
miðilsfundirnir hafa sína miklu þýðingu fyrir marga, m. a.
fyrir ærlega leitendur meðal vísindamannanna. En þeir
heppnast enganveginn ævinlega, og þá geta þeir orðið til
mikils tjóns. Vantrúaður maður eða efafullur, eða maður,
sem sækir miðilsfund til þess eins að fá óðara samtal við
látinn maka eða vin, verður oft vonsvikinn, og þá gengur
hann út og básúnar orðróminn um þessa dæmalausu dellu,
sem hann nefnir svo. Bæði fundargesturinn og málefnið
bíða af þessu tjón.
Misskilningur, spott og afflutningur í blaðagreinum geta
ekki drepið veruleikann, sem hér er á ferðinni, en geta
ranghverft veruleikanum mörgum til tjóns. En vera má,
að þetta allt eigi ákveðnu hlutverki að gegna, nefnilega
því að vera til varnaðar þeim, sem kunna að vera alltof
sólgnir í miðilsfundi, kenna þeim að forðast að drekka sig
drukkna í þeim unaði, sem ómótmælanlega streymir til
leitandans frá ókunna heiminum. Ég held ekki, að tilætl-
unin sé sú, að vér eigum nú þegar að fara svo að segja
að taka út eitthvað af hinu komanda lífi, en að við eig-
um þvert á móti að kappkosta að lifa þessu lífi eins vel
og oss er frekast unnt, og kappkosta að fá það bezta, sem