Morgunn - 01.06.1952, Blaðsíða 36
Þrír draumar.
★
1. ÓBOÐINN GESTUR.
Það var sumarið 1911, að ég var sjómaður á „Mary“.
Rekkjufélagi minn hét Guðmundur Árnason, og ræddum
við oft margt saman, meðal annars um líf og dauða. Hélt
hann því fram, að lífið endaði í dauðanum, en ég hinu
gagnstæða. Þá segir hann einhverju sinni: „Við skulum
þá heita hvor öðrum því, að sá, sem deyr fyrr, láti hinn
vita, ef hann lifir af dauSannUm þetta ræddum við
nokkuð og varð það loks að samkomulagi, að sá, sem
fyrr færi, gerði hinum vart við sig, ef hann gæti. Leið
svo sumarið, og fór síðan hvor heim til sín. Ég átti þá
heima á Hallbjarnareyri í Eyrarsveit en hann í Grundar-
firði í sömu sveit, en þetta sumar vorum við sjómenn
saman á Dýrafirði á fyrr nefndu skipi. Seinast í ágúst
hætti skipið veiðum, og fór þá hvor heim til sín.
Ég var nú kominn heim fyrir þrem vikum og hafði
ekkert frétt af Guðmundi rekkjufélaga mínum, enda ekk-
ert um hann hugsað. Það var annað, sem tók allan huga
minn: ég hélt úti róðrarbáti og veiði var góð.
Þá er það eina nótt, að mig dreymir draum. Mér þykir
barið heldur harkalega á gluggann. Rýk ég þá upp og lít
út. Sé ég þá minn gamla rekkjufélaga standa úti fyrir í
vosklæðum og rann af honum vatnið, þótt bezta veður
væri úti. Sjóhatturinn, sem hann hafði haft á höfðinu,
var bundinn um hálsinn og lá aftur á öxlinni, og önnur
höndin hékk alblóðug niður með síðunni. Þetta fannst mér
ömurleg sjón og kenndi ég í brjósti um félaga minn. Þá