Morgunn - 01.06.1952, Blaðsíða 81

MORGUNN
75
vera? Og þér hafið aldrei komið heim til mín!“ „Og þarna
uppi á lofti í litla herberginu til vinstri, já, ljómandi er
þar fallegt, lítið borð,“ hélt frú Iversen áfram. „Ne-ei, þar
er ekkert borð, ekkert borð þar.“ Kona mannsins stóð
við hlið hans og hnippti nú í hann. „Jú, þetta er rétt,“
sagði hún. „Þetta er borð, sem ég ætla að gefa þér í jóla-
gjöf, og ég lét það þarna.“ „Nú er ég öldungis hissa,“
sagði maðurinn og hló hátt. „Ég ætla að biðja yður, frú
Iversen, að Ijósta nú ekki fleiru upp. Þetta er stórkost-
legt!“ Sennilegt þótti mér, að hann væri búinn að kaupa
einhverja gjöf handa konu sinni, sem hann ætti geymda
heima, því þetta var rétt fyrir jólin.
Nú fór frú Iversen upp í íbúð sína eina klukkustund að
matast og hvíla sig. Fólk tók fram matarpinkla sína og
rabbaði saman. Roskin kona sat næst mér. Það kom upp
úr kafinu, að hún var norsk, en hafði dvalizt árum saman
í Danmörku. Hún var með liðagikt mjög þráláta, hafði
gengið þrjá mánuði til frú Iversen og var nú fyrst að finna
á sér mun til hins betra. „Mann vissi ég,“ sagði hún, „sem
hafði svo illkynjaða liðagikt, að læknar gátu ekkert fyrir
hann gjört annað en stilla kvalaköstin með eitri. Hann
fann mun á sér í fyrsta sinn, þegar straumar frú Iversen
fóru um hann. Nú er hann albata og gengur að allri
vinnu. Hún er dásamleg. Maðurinn minn hefur verið mjög
heyrnarsljór,“ hélt hún áfram. „Þegar hann liggur inni
í sófanum okkar, hefur hann ekki í tvö ár heyrt, þegar
útidyrabjöllunni er hringt. En svo lét ég hann liggja með
bókina hennar frú Iversen undir höfðinu. Og viti menn, í
fyrradag spyr hann mig að því, hvort bjallan væri farin
að hringja hærra en venjulega, hann væri farinn að heyra
til hennar. Ég hef gjört tilraunir með hann. Svo sannar-
lega hefur hann fengið betri heyrn.“ — Bók sú, sem konan
gat um, er samin af frú Iversen og er um reynslu hennar
og lækningaaðferðir, sem virðast vera mjög frumstæðar,
þótt þær hafi sín áhrif. Þessa bók, eða blöð, sem sjúkling-
arnir koma með, strýkur frú Iversen, og gjöra það flestir