Morgunn - 01.06.1952, Blaðsíða 53

Úr draumlífi skálda.
Úr erindi eftir Einar Loftsson.
★
Ég minntist á það fyrr í erindi minu, að efni ljóða og
sagna virtist stundum eiga upptök sín í draumalífi höfund-
anna, og ekki aðeins það er staðreynd, að dómi höfundanna
sjálfra, heldur segja sumir, að í draumum sínum hafi
þeir einatt skynjað efnið í sögum sínum, séð umhverfið
og atburðina gerast, sem þeir lýsa í sögunum. Nokkur
dæmi um þetta skulu nú nefnd.
Ýms dæmi um áhrif frá draumaheiminum má finna í
bókmenntum frá fyrri öldum, en ég kýs fremur að
dvelja við nærtækari dæmi, sem annað hvort eru
tekin úr draumreynslu nútíðarmanna eða þá þeirra ann-
arra, sem fyrir stuttu eru horfnir sjónum af vettvangi
jarðlífsins. Skozki skáldsagnahöfundurinn Robert Louis
Stevenson (1850—94) ritar ítarlega um þetta í kafla um
drauma hans, sem birtur er í ritgerðasafni eftir hann,
er nefnist „Across the Plains“. Þar segir hann frá því,
hvernig sögur sinar verði til og hvaðan efni þeirra sé
komið. Hér er aðeins unnt að stikla á nokkurum atrið-
um úr þessari einkennilegu og athyglisverðu reynslu hans.
Efnið í sögur sínar, persónurnar í þeim, lyndiseinkunnil’
þeirra og skapgerð, örlagavefinn í rás viðburðanna, allt
þetta telur hann komið frá álfunum sinum, er hann venju-
lega nefnir „litla fólkið sitt“. „Það hefur sýnt mér allt
þetta í draumum mínum,“ segir Stevenson. Þegar hann
langaði til að skrifa, og braut heilann um það, hvaða við-
fangsefni hann ætti að velja sér, án þess að komast að
niðurstöðu, þá segir Stevenson, að sér hafi ekki brugð-
izt, að „litla fólkið“ hafi komið, og virtist hafa hið sama