Morgunn - 01.06.1952, Blaðsíða 84

78
MORGUNN
og unglamb, góðurinn minn, en ábyggilega eitthvað hjálp-
að,“ sagði frúin. Maðurinn kvaðst vera ánægður, ef hann
gæti orðið aðeins eitthvað lítið eitt betri.
Þá var röðin komin að mér. 1 þetta skipti hafði ég haft
streng yfir um mig allan daginn. Veit ég ekki, hvernig á
því stóð, nema ef vera skyldi, að ég hafði undanfarna daga
borðað mikið af hráum höfrum, eins og margir Danir
gjöra, en var því óvanur. Ég minntist ekki á þetta við frú
Iversen, en ég hugsaði mér að veita því athygli, hvort
verkurinn hyrfi, þegar hún færi að snerta mig. Og sú varð
raunin. Strengurinn fór og kom ekki aftur. Var þetta eina
breytingin, sem ég fann á mér við komur mínar til frúar-
innar.
Frú Iversen er óeigingjörn í starfi sínu. Launa krefst
hún aldrei, en flestir sjúklingar hennar stinga einhvern
tíma borgun sinni til hennar í vasann á hvíta sloppnum.
Fer það allt eftir efnum og ástæðum. Mér skildist af ýmsu,
að þær upphæðir væru yfirleitt smáar. En sumir munu
þó vera rausnarlegir og vini á hún marga og góða. Þeir,
sem kynnast frú Iversen, hljóta að sannfærast um, að hún
er of hreinhjarta til þess að beita blekkingum eða vilja
sýnast. Sumir geta ekki fengið hjálp hjá henni, aðrir
nokkra og enn aðrir svo undursamlega hjálp og oft óvænta,
að það vekur almenna eftirtekt og furðu. Ýmsir læknar
eru henni mótsnúnir og kalla hana „galdranornina", aðrir
senda til hennar þá af sjúklingum sínum, sem þeir telja
vonlaust að geta bjargað sjálfir, og læknast þeir oft á
óskiljanlegan hátt. Þessi ólíka afstaða læknanna fer auð-
vitað eftir innræti þeirra, skoðunum og lífsviðhorfi. —
Hin mikla aðsókn til frú Iversen er bezta sönnunin fyrir
góðum árangri, en ástundun hennar, afköst og fórnfýsi
eru frábær. Orðrómurinn um lækningar hennar hefur bor-
izt víða. Koma hennar til Stokkhólms er ljóst dæmi þess,
því að mannfjöldinn við hús það, sem hún þá dvaldist í,
var svo mikill, að lögreglan varð að gripa í taumana, til
þess að götuumferð stöðvaðist ekki. Margir álíta, að bata