Morgunn - 01.06.1957, Qupperneq 26

20
MORGUNN
skal. Oft eru draumsýnir þessar svo undursamlegar og
frábrugðnar því sem við eigum að venjast í vökunni, að
við hljótum að álykta, að þær tilheyri ekki jarðneskri til-
veru, heldur einhverjum óþekktum heimum, sem við á
einhvern dularfullan hátt komumst í samband við. Megin-
hluti þessara drauma er þó svo óljós, að lítið er á þeim
að græða. En nokkrir eru svo greinilegir, að hvaðeina,
sem við ber, stendur okkur jafn ljóslega fyrir sjónum,
sem í vöku væri. Slíkir draumar eru oft og einatt merki-
legir og þess verðir, að vera færðir í letur.
Ýmsa drauma af slíku tagi hefir mig — sem línur þess-
ar rita — dreymt á ýmsum tímum ævi minnar, og eru
sumir þeirra meðal þess eftirminnilegasta, sem fyrir mig
hefir borið. Einum þessara drauma mun ég nú leitast við
að gera nokkra grein fyrir, enda þótt mér sé ljóst, að það
verði aðeins á ófullkominn hátt. Sá draumur var dásam-
legri en svo, að 'honum verði með orðum lýst. Ég tel hann
ætíð meðal minna merkustu drauma og það er skoðun mín,
að þá hafi ég raunverulega, í svefninum, losnað úr viðjum
líkamans og brugðið mér yfir á annan hnött.
Hið fyrsta, sem ég man um draum þennan að segja,
er það, að ég þóttist staddur hér við bæinn — Helgastaði
í Biskupstungum — ásamt öðru heimilisfólki. Heyri ég þá
skyndilega kynlegan gný úr vesturátt og verður mér litið
þangað. Sé ég þar þá allhátt á himninum nokkra menn á
ferð. Þeir liðu áfram í geiminum og færðust ávallt ofar
og þó jafnframt nokkuð til austurs. Þetta var undarlegt
ferðalag og greip sýn þessi mig þegar sterkum tökum. Og
meðan ég horfi á menn þessa fjarlægjast smám saman,
taka einhver furðuleg áhrif að gera vart við sig í vitund
minni. Þau lýsa sér m. a. í því, að ég fæ óljóst hugboð
um, að mér sé ætlað að fylgja mönnum þessum eftir. Þessi
áhrif altaka mig á skömmum tíma og ég tek að hlaupa
í loft upp og leitast þannig við að svífa í geiminn. Eftir
nokkrar misheppnaðar tilraunir tekst mér þetta, og ég