Morgunn


Morgunn - 01.06.1975, Side 58

Morgunn - 01.06.1975, Side 58
56 MORGUNN þreytast, lamast og henni hnigna, þá er það eigi rétt, heldur eru það þau líffæri, er standa í nánustu sambandi við hana, og því helzt geta flutt oss boð eða skynjanir frá henni. Markmið tilverunnar iilýtur að vera það, að auðga sálina að vizku og göfgi. Þess betur, sem það tekst hér í lifi, á þess hærra stig kemst sálin, og áhrif hennar á hugann fara eftir því. Og eftir að hún skilur við likamann í dauðanum, verða áhrif hennar einnig góð og farsæl, geti hún þá beitt þeim hér á jörðinni. En eigi hið gagnstæða sér stað, svo að hið illa hafi yfirráðin, verða áhrifin eftir því, hæði hér í lífi og hin- um megin. Þegar sú ályktun er dregin, að sjálfstætt lif eigi sér stað eftir dauða efnisins, virðist erfitt að skilja annað en að líf í vanalegri merkingu, hugur og sál séu sitt hvað. Ég get heldur eigi skilið annað, en að það sé mjög algengt, að mönnum veitist kostur á að finna, að þeir geti eigi skilið sjálfa sig á annan hátt, en að þeir séu fleirþættir. Ef jieir finna það eigi, þá mun það fyrir athugunarleysi eða skort á glöggri hugsun. Þrásinnis hefir mér virzt ég verða þess var i manneðlinu, bæði hjá mér og öðrum. Ég get búizt við, að sumir álíti, að þetta stafi frá dulargáfum. Eigi vil ég bera á móti, að þær séu, eins og nú stendur, sá leiðarsteinn, er bendir einna gleggst á fleirskiptingu mannsins. En ég verð að halda því fram, að ég standi þar litlu framar en almenn- ingur og langt að baki mörgum. Ég er t. d. eigi skyggn eða fjarsýnn i vöku, heyri eigi annarlegar heymir og verð eigi var við fyrirbrigði. Ég tel eigi þótt slíkt geti borið við, því að það getur talizt til hins almenna. Bygging mín og heilsa, bæði andleg og likamleg, fer að öhu sem næst hinu almenna, nema að líkindum heldur í hraustara lagi. Aldrei hef ég feng- ið óráð, og verið vel hraustur gagnvart öllum skynvillum. Að sönnu veit ég, að ég hefi verið berdreyminn fram yfir hið algenga. En þar sem ábyggilegir draumar stafa oft frá hugskeytum, þá er sennilegt, að ég sé einnig í vöku næmari fyrir þeim en almennt gerist. Þó álít ég að meiru ráði, að ég fór, af hendingu, ungur að hugsa um þetta efni, og hefi oft
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108

x

Morgunn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.