19. júní


19. júní - 19.06.1982, Side 4

19. júní - 19.06.1982, Side 4
Frá ritstjóra „Hef ég þó verið að vinna kvenmanns- verk allt mitt Iíf? “ er haft eftir kennimanni einum er var að láta af embætti, þegar kona bauð sig fram til að taka við starfi hans. í orðunum felst ekki aðeins lítils- virðing einstaklings í garð kvenna; sjálft orðið kvenmannsverk hefur í sér fólgna niðrandi merkingu sem ber þess vitni hversu lítils metin störf kvenna hafa verið um aldaraðir fram til vorra daga. Menn- ingararfleifð þjóðar og hugsunarháttur aldanna varðveitist í orðfæri hennar og stundum geta orðin ein viðhaldið úreltum hugmyndum og fordómum. I»að eru einmitt kvenmannsverkin sem eru til sérstakrar umfjöllunar í blaðinu að þessu sinni, sömu verkin og konur hafa ævinlega innt af hendi nema hvað nú er sumum þeirra greidd laun fyrir vinnu sína á hinum svokallaða vinnumarkaði; aðrar vinna kauplaust þessi sömu störf inni á heimilum sínum. Að vísu hafa konur í auknum mæli farið út fyrir hið hefð- bundna umönnunar- og uppeldishlut- verk úti í atvinnulífinu, svo sem í alls kon- ar framleiðslu- og þjónustustörf, en það loðir enn við að störf þeirra eru langoftast þau sem lægst eru metin, bæði til virðing- ar og launa. Þau eru aðeins sárafá starfs- svið í þjóðfélaginu þar sem hægt er að tala um fullan launajöfnuð, hvað þá svipaðan fjölda karla og kvenna. Við blasir sú stað- reynd að vinnumarkaðurinn er kyrfilega skiptur í kvennastörf og karlastörf. Hér þarf að vinna markvisst, bæði á sviði menntunar og stjórnunar, ef einhverra breytinga ó að vera von. Það er ekki aðeins að konur búi við það hlutskipti að vinna jafnan lægst launuðu störfin í atvinnulífínu. Þær eiga einnig mun örðugri aðgang að umræddum störf- um ef þær hafa uppfyllt þær skyldur við börnin sín sem fyrir aðeins einum manns- aldri þóttu jafnsjálfsagðar og náttúrulög- málin. Það er ekki fjarri lagi að áætla að allflestar konur komnar yfír þrítugt hafí varið a. m. k. nokkrum árum við skyldu- störf þessi og því er hér ekki um einhvern takmarkaðan hóp vinnuaflans að ræða. Hér er stórt mál á ferðum og það krefst stórhugs og stórra úrræða að leysa það. Fámenn þjóð eins og við Islendingar hefur hreinlega ekki efni á öðru en að virkja þennan fjölmenna hóp í atvinnulífínu með öllum tiltækum ráðum. Annars ber ekki á öðru en að konur séu um þessar mundir að vakna til vitundar um gildi sinnar sérstöku reynslu, um gildi starfa sinna, kvenmannsverkanna, jafnt inni á heimilum og utan. Það hcfur varla farið fram hjá neinum að kvennastéttir, eins og fóstrur, hjúkrunarfræðingar og sjúkraliðar, hafa undanfarið lótið til sín taka í launamálum og fengið hlut sinn leiðréttan eftir allharða kjarabaráttu. Þá hafa þau undur og stórmerki orðið ■ nýaf- stöðnum sveitarstjórnarkosningum að konum fjölgaði um liðlega helming meðal kjörinna fulltrúa. Það er að sjálfsögðu nærtækt að ætla að kvennaframboðin norðanlands og sunnan hafi hér átt drýgstan hlut að máli, en skyldu kvenna- framboðin sjálf ekki cinmitt vera af- sprengi þessarar vakningar?

x

19. júní

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: 19. júní
https://timarit.is/publication/671

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.