Morgunn - 01.12.1963, Qupperneq 65

MORGUNN
139
Trúin er mér ekki lengur vandamál, sem ég þarf að
leysa af eigin mætti. Kristindómurinn er mér fagnaðar-
boðskapur, gjöf, sem ég á opna, hugskot mitt fyrir og
taka með trúnaðartrausti við.
*
Hafi maður fundið trú, sem hefir leyst fyrir hann
vandamál lífs hans, er eðlilegt að hann vilji benda öðr-
um leitandi mönnum á þennan veg. í öllum trúarbrögð-
um felst vísir að trúboðsáhuga. — Kveðjuorð Jesú til
lærisveinanna var því þetta: „Farið og gjörið allar þjóð-
ir að lærisveinum.......“
En hjá oss breiskum mönnum stendur sú hætta ævin-
lega fyrir dyrum, að vér fyllumst trúarhroka og gleym-
um því,, að það er ekki hægt að knýja alla menn inn á
sama veg og ætla mönnum sömu trúarupplifun og varð
oss sjálfum dýrmæt.
Það liggja margar leiðir frá Guði til manns og frá
manni til Guðs. Og ég trúi því ekki, að það sé vilji Guðs
að allir menn verði steyptir í einu og sama trúarmóti.
Hann hefir skapað oss ólíka og sett oss í margvíslegar
og ólíkar lífsaðstæður. Form trúarlífs vors geta verið
margvísleg án þess eitt trúarform sé ,,réttara“ en ann-
að, og sízt svo að aðeins eitt sé rétt.
í alltof litlum mæli hefir kristin kirkja sýnt það víð-
sýni og þann skilning, sem sjálfsagður er eins og fjöl-
breytni trúarlífsins er mikil og auðug. Trúarflokkar og
kirkjudeildir innan kritninnar hafa lagt á það meiri
stund, að berjast en að leita þess að skilja hver aðra.
Sjálfur lít ég á það sem höfuðnauðsyn, að vér kristnir
menn leitumst við að sjá eininguna að baki fjölbreytn-
innar í kristninni. Ég held að hana eigum vér að geta
séð með líku móti og Fr. Heiler sér hana í bók sinni:
Der Katholizismus (1923):
Sjáið, kristnin er lík stórum garði með fjöldamörgum
laufgirðingum.