Morgunn - 01.12.1963, Blaðsíða 87

MORGUNN
161
burðir ókunnra manna hafa yfirleitt ekki mikið gildi í
augum almennnings. En aftan við þennan pistil skal þó
bætt einu bréfi, vegna þess að bréfritarinn er fjölda Is-
lendinga að góðu kunnur. Það er kvenskátahöfðinginn
Lady Baden Powell. Fyrir fáum árum var hún á ferða-
lagi um Afríku í erindum kvenskátahreyfingarinnar, og
þaðan skrifaði hún Harry Edwards þetta bréf.
— Innilegustu og dýpstu aðdáun mína á yður verð ég
að láta í ljós vegna þess sem þér hafið gert fyrir hana
frænku mína. Hún var mjög hættulega veik, hafði lask-
ast í baki. Læknar höfðu skorið hana upp, en henni
versnaði stöðugt. Sérfræðingur nokkur kvað upp þann
dóm, að henni mundi aldrei batna og hún yrði aumingi
alla sína ævi.
Þér farið nærri hvað slíkur dómur þýðir fyrir áhuga-
sama konu á þrítugsaldri. Hún hafði verið mjög gjörfu-
leg, var nýgift og þau ungu hjónin höfðu reist sér bú-
garð, þar sem ótal verk kölluðu að og þörf var heilla
handa.
Vinur hennar leitaði þá til yðar og bað yður að hjálpa
henni. Og það sem þér hafði gert fyrir hana er það
undursamlegasta kraftaverk, sem hægt er að hugsa sér.
Hún er nú eigi aðeins albata, heldur þeysir hún á hesti
fram og aftur um það 2000 ekra land, sem þau eiga,
yfir fjöll og fimindi, gætir nautgripahjarðar þeirra, lít-
ur eftir girðingum umhverfis landið, hefir umsjón með
böðun 500 fjár, sem þau eiga og er þannig á þönum
klukkustundum saman, en auk þess vinnur hún að því
að koma upp heimilinu. Þá er hún einnig lögreglustjóri
í þessu héraði, ritari í bændafélaginu, ráðgjafi Kvenna-
sambands Austur-Afríku, og hinn ágætasti gestgjafi allra
þeirra, er hingað koma.
Það er yður að þakka að hún er hraust og hamingju-
söm.