Morgunn - 01.12.1969, Qupperneq 52

132
MORGUNN
minnsta kosti öðru hvoru, og einkum á kvöldin eftir að
skyggja tók. Var bæði leirtaui og öðrum hlutum kastað um
baðstofuna að fólkinu ásjáandi. Mátti heita, að engir hlutir
væru óhultir fyrir þessum furðumögnum, jafnvel þótt varð-
veittir væru í læstum hirzlum.
Þóra húsfreyja átti forláta silkiklút, er hún notaði aðeins
er hún fór til kirkju eða við önnur hátíðleg tækifæri, og var
hann læstur niðri í fatakistu hennar. Þegar hún ætlaði að
nota klútinn og opnaði kistuna, brá henni í brún, því klút-
urinn var allur sundur skorinn, svo þar var varla gómstór
blettur eftir.
Oft hurfu lyklar og aðrir smáhlutir skyndilega um lengri
eða skemmri tíma, og fundust að lokum á ólíklegustu stöð-
um. Stundum varð hlé á þessum óiátum í nokkra daga, en
hófust síðan að nýju. Að lokum gerðist það sunnudag nokk-
urn, er bóndi var að lesa húslesturinn, að steinn, mjög stór,
kom á fleygiferð niður brekkuna ofan við túnið. Valt hann
beint á bæinn, braut baðstofugluggann, en staðnæmdist í
gluggatóftinni, sem var honum of þröng, en veggir hennar
stálfrosnir og veittu því nægilegt viðnám. Flúði þá allt fólk-
ið til næsta bæjar og dvaldi það þar sem eftir var vetrar, en
bóndi og vinnumaður hans héldu áfram að annast fjár-
geymslu og búverk á Núpi fram til vorsins, og munu hafa
haldið þar til að minnsta kosti öðru hvoru. Síðan flutti fólk-
ið alfarið frá Núpi.
Til er bréf frá Sveini Þórarinssyni, síðar amtsskrifara á
Akureyri og föður Jóns Sveinssonar „Nonna“ rithöfundar,
sem þá var ungur maður, og var fenginn til að dvelja á Núpi
um tíma þann vetur, sem undur þessi gerðust. Honum seg-
ist svo frá:
„Litlar upplýsingar get ég gefið, sem skýri frá þeirri svo-
kölluðu draugasögu, sem frá Núpi borizt hefur nú fyrir 7 ár-
um síðan. Ég var að vísu fenginn til að vera þar bóndanum
ásamt vinnumanni hans til skemmtunar, eftir að konan
með öll börnin og tveimur vinnukonum var burt flúin, og
var ég þar næstu nótt eftir þá nótt, er myrkrabröltið tók