Morgunn - 01.12.1969, Qupperneq 57

MORGUNN
137
ekkert sá á glugganum; fór ég þá út í bæjarsundið við glugg-
ann og var ofurlítið snjóföl á jörð; ekki gat ég séð nein för
eða merki til að maður hefði komið þar. Dimmt var úti, þó
gat ég séð för eftir fingurgómana á mér, er ég rak niður í
fölið til að vita um hvort ég sæi förin eftir þá; auðvitað sáust
vel og glöggt spor mín í fölinu.
Litlu síðar var kallað á mig fram í eldhús. Hafði þá
yfirfrakki minn, sem átti að hanga í bæjardyrunum, verið
breiddur yfir hlóðin, þannig að fóðrið sneri upp; hlóðin voru
full af ösku og hálfbrunnu moði, sem notað var til að baka
við pottbrauð, er var niðri í hlóðunum. Frakkinn var orðinn
heitur, en ekki brunninn. Þetta gat auðvitað verið af manna
völdum, en ekki dettur mér í hug að tortryggja nokkurn um
það. Ég fór svo inn í baðstofu aftur, og stóð rétt framan við
húsdyr hjónanna; heyrði ég þá háan smell eða högg í stafn-
þilið móti húsdyrum og yfir rúmi hjónanna. Á þilinu hékk
klukka og loftþyngdarmælir, og heyrði ég eftir á eins og
hvin í klukkufjöðrinni, líkt og hún hefði mætt hristingi.
Ekki gat ég skilið, að mögulegt væri að kasta neinu í þilið,
því skilrúmsþilið, er ég stóð í dyrunum á, náði alveg í mæni,
og í húsinu var aðeins sjúkt gamalmenni, er varla gat snúið
sér hjálparlaust, enda dettur engum í hug, er til þekkir, að
telja Ólöfu gömlu (svo heitir gamalmennið) öðruvísi en
dauðan hlut. Ljós brann á 14” lampa í húsinu, sem er að-
eins tvö stafgólf af baðstofunni, og var því vel bjart. Ekki
gat ég heldur orðið var við eða fundið neitt, er kastað hefði
verið, hvorki á rúmunum né á gólfinu, en á bak við þilið, er
ég heyrði höggið í, er þykkur torfstafn frosinn, eins og bæði
þekja og aðrir veggir.
Fleira kom ekki fyrir þetta fyrsta kvöld, enda var nú farið
að hátta, og svaf ég í baðstofu mótbýlisfólksins, sem er skil-
in frá hinni með einföldu þili, er nær í mæni og milli laus-
holta, og þarf því að ganga fram í göngin, eða fram fyrir
stöplana undir lausholtum baðstofanna, þegar gengið er á
milli þeirra.
Þegar ég vaknaði um morguninn, heyrði ég, að eitthvað