Morgunn - 01.12.1977, Qupperneq 36

114
MORGUNN
vissu sviði dulrænna fyrirbæra, ætti að vera orðið kunnugt
um það, að fjöldi miðla starfar án nokkurra „rökkvaðra her-
bergja“ og ná þeir fullum árangri án þess. Slíkt er einungis
nauðsynlegt, þegar reynt er að framleiða likamninga, og er
það í fullu samræmi við eðli fyrirbærisins. Upplýst vera get-
ur ekki sést i fullu dagsljósi fremur en rafmagnsljós eða ann-
að ljós. Þá er það sem hann kallar „miðilstrans“ engan veg-
inn alltaf nauðsynlegur. Huglæknar eru til dæmis miðlar og
gegnum þá streymir lífskraftur til sjúklingsins, sem iðulega
leiðir til bata í tilfellum sem læknavisindin hafa talið ólækn-
andi. Huglæknirinn er þó ekki í neinum „transi“.
Þetta eru því heldur veigalítil rök gegn þvi, að hér geti
andar verið að verki. Sú skynsemi og greind sem iðulega
kemur fram í ýmsum þáttum þessara fyrirbæra og oft koma
himun sálræna manni í opna skjöldu, benda að minnsta kosti
til þess að þessu sé stjómað af einhverri skynsemi. Og hverj-
um skyldi hún tilheyra?
Það liggur í augum uppi, að samkvæmt skilgreiningu drs.
Owens á „hreinum“ ærslanda-fyrirbærum eru atvikin kring-
um Matthew Manning ekki „hrein“ fyrirbæri. Enda eyðir
hann ekki miklu máli í það sem þó hlýtur að teljast athyglis-
verðast í hæfileikum Matthews.
Það ruglar doktorinn einnig i ríminu, þegar atvik gerast
með þeim hætti að ekki samræmist þekkingu hans. Eins og
t.d. þegar hávaði heyrist á heimilinu með sama hætti og áður
án þess að Matthew eða nokkurt systkinanna sé heima, eins
og átti sér stað, þegar þau voru öll send að heiman til þess
að dveljast hjá öðmm fjölskyldum. Dr. Owen viðurkennir
hreinskilnislega að hann botni ekkert í því. Um arabisku
handritin segir hann, að það liggi í augum uppi, að þau geti
Matthew sjálfur ekki hafa skrifað. Enda þurfti nú tæpast sér-
fræðing til þess að komast að þeirri niðurstöðu. Þetta mál
hlýtur allt að hafa valdið dr. Owens miklum vonbrigðum,
því hér fer allt úr þeim skorðum sem hann hefur sett slíkum
fyrirbærum. Þó að vísu enginn falli í „trans“, þá rignir niður
boðum frá látnum, sem iðulega sanna sig með þeim hætti að