Morgunn - 01.12.1996, Qupperneq 7

Ritstjórarabb
En svona einfalt getur þetta nú tæplega verið. Sál-
in er sérstæð, hún kernur annarsstaðar frá í líkamann
og fer annað þegar hann hefur lokið sínu hlutverki.
jarðneski líkaminn er hreint og klárt starfstæki, sem
nauðsynlegt er til þess að geta lifað og starfað á jörð-
inni, ekki ósvipað því að geimfarar t.d. verða að fara
í sérstaka búninga til þess að geta lifað og starfað á
tunglinu. Á sama hátt og framferði okkar og hugsun-
arháttur hefur áhrif á nánasta umhverfi og samskipti
við aðra, í nútið og nánustu framtíð í núverandi um-
hverfi, hefur það á nákvæmlega sama hátt áhrif þeg-
ar til lengri tíma er litið, sem sagt út yfir gröf og
dauða. Hvernig ætti líka annað að vera. Allt okkar líf,
öll okkar tilvera, er í raun sama lögmálinu háð, hver
svo sem stærð einingarinnar er, hvort setn hún er svo
smá að hún verður ekki greind með eðlilegum hætti
eða svo stór að skilning skortir til að gera sér grein
fyrir henni. Sumum hættir til að aðgreina og sér-
kenna allt sem til er, ef til vill vegna þess að það hef-
ur ekki sömu ytri einkenni. En gerum ráð fyrir því að
líf sé eftir dauðann. Og hvernig er svo það líf? Marg-
ir viija trúa því að það hljóti að vera gjörólíkt því sem
á jörðinni tíðkast og bregðast neikvætt við ef öðru er
haldið fram. Þó hafa þessir sömu, út af fyrir sig, ekki
gert sér nákvæmari hugmynd eða rök fyrir því, sem
við tekur í umhverfi og lífsmáta lífsins fyrir handan,
eins og það gjarnan er nefnt, en að þar séu endalaus-
ar grænar sléttur, blár himinn, eilíf sól, hamingja, ást
og samlyndi. Sem sagt fyrirmyndar himnaríki. Þetta
nryndi þýða það að þegar einstaklingur deyr þá yrði
einhver gjörbylting á honum, hann yrði allt í einu
engli líkur, hvernig svo sem hann var áður. Erfitt er
MORGUNN 5