Morgunn - 01.12.1996, Blaðsíða 8

Ritsljórarabb
að trúa á þann möguleika. Það er sálin í sinni þáver-
andi mynd, sem flyst yfir með hugsunarhætti sínum,
siðvenjum og reynslu. Hún heldur áfram að lifa lífi
sínu þó í öðru umhverfi sé. Svona líkt og ef hún hefði
flutt í aðra heimsálfu hér í heimi. En auðvitað tekur
hún smám saman að mótast af sínu nýja umhverfi og
þeim öðruvísi tækifærum, sem henni bjóðast þar. En
framþróunin, umhverfi hennar og þroski er ekkert
síður undir henni sjálfri og skilningi hennar komið
þar en það var hér á jörð. Hún er þarna komin í and-
legan heim og sagt er að hann sé að ýmsu leyti mót-
anlegri en sá, sem gerður er úr því harða efni sem
okkur finnst vera hér. Hann mótast meira af íbúum
sínum og gerð þeirra en jarðheimurinn. Reyndar
mótast nú andlegt umhverfi jarðheimsins býsna mik-
ið af sínum lífverum líka, svo þetta er kannski ekki
svo mjög ólíkt þegar til alls kemur.
Og hvernig er svo umhverfið eftir að yfir kemur.
Oft er talað um hús og byggingar í frásögnum þaðan.
Það finnst sumum fráleit kenning. Það geti varla
þurft einhver hús og byggingar þarna. )ú, kannski, en
gleymum því samt ekki að sálin er enn mótuð af þeim
þörfum sínum fyrst eftir að hún kemur yfir. Hún hlýt-
ur því að búa sér líkt umhverfi og hún er vönust á
þeirri stundu. Það breytist ekki fyrr en hún hefur afl-
að sér annarrar reynslu og þekkingar á tilveru sinni.
Og það getur þess vegna tekið langan tíma á okkar
mælikvarða, allt eftir hugmyndum hennar og löngun-
um.
Nú kann einhver að hugsa sem svo: Já, þetta er nú
svo sem allt gott og blessað, en geturðu sannað eitt-
hvað af þessu? Og það er ekki verri spurning en hver
6 MORGUNN