Morgunn - 01.12.1996, Síða 43

Dulrænar frásagnir...
Nú tók ég sængina og koddann, lagðist niður í sófa
og svaf þar þá nótt.
Daginn eftir stóð mér ekki á sama og ég varð
smeyk, því ég vissi ekki hvað þetta var eða hvað það
vildi. Ég sagði engum frá þessu svo fólk teldi mig
ekki ruglaða. Þó tengdi ég þetta því að ég vildi ekk-
ert með þessa hæfileika gera.
Þarna var ég búin að sjá auglýsingu um skólann
okkar og hafði reynt að hringja tvisvar, ég ákvað að
reyna einu sinni enn hvort ég næði sambandi. Ég
náði loks sambandi og var þetta upphafið að dvöl
minni í Sálarrannsóknaskólanum. Það sumar varð
mikil uppstokkun hjá mér sem gerði það að verkum
að kvöld eitt þá um haustið, ákvað ég að fresta öllum
þessum málum í lífi mínu, sem og skólanum fram yfir
jól, þá vegna tímaleysis og fjárhagsástæðna.
Ég var búin að slökkva Ijósin og var að sofna þeg-
ar hurðinni á herberginu mínu er þeytt upp og þessi
mikli stormur æðir um herbergið svo söng í öllu. Ég
hrökk fram úr rúminu með það sama og þá skelltist
hurðin aftur með álíka látum.
Ég rauk út í glugga og sá að úti var sama veður og
áður, blankalogn og rigningarúði.
Ég fór niður, hugsaði málið aftur og tók þá ákvörð-
un að halda áfram að vinna í þessum málum eitthvað,
og að fara aftur í skólann um haustið og sjá til hvern-
ig þessir hlutir hjá mér þróuðust. Síðan hef ég ekki
fundið fyrir þessu og tengi ég það þeirri ákvörðun að
ég ákvað að vinna meira í þessum málum hjá mér og
fræðast eitthvað meira af viti um þessi mál, í stað
þess að vera að rangla sífellt ein með öll þessi mál á
bakinu, í hinni venjulegu íafræði, sem almennt er um
MORGUNN 41