Morgunn - 01.12.1996, Blaðsíða 46

Dulrænar frásagnir...
Sigfríð Þorvaldsdóttir:
Gamla konan
Fyrir um það bil 25 árum síðan fluttum við fjöl-
skyldan, hjón með 2 unga syni í íbúð í fjórbýlis-
húsi í Kópavoginum. íbúðin var ný og falleg og und-
um við okkur vel þar ásamt góðu sambýlisfólki.
Ekki leið á löngu þar til ég fór að sjá gamla konu á
ferli í íbúðinni, en enginn annar virtist sjá hana. Þeg-
ar ég orðaði þetta við eiginmanninn gerði hann bara
grín að mér.
I fyrstu skiptin gerði þessi gamla kona mér svolít-
ið bilt við stundum, en ég skynjaði fljótlega að ég
þyrfti ekkert að óttast. Hún virtist bara vera að fylg-
jast með.
Nokkrir mánuðir liðu. Þá fóru sambýliskonur mín-
ar í húsinu að spyrja mig hvort ég hefði ekki orðið
vör við gamla konu. Þá höfðu þær séð hana og voru
búnar að grafa það upp að þessi gamla kona hafði
búið í litlu húsi (gömlum sumarbústað) á lóðinni, þar
sem húsið okkar var. Sonur hennar fékk byggingar-
leyfi fyrir þessu fjögurra íbúða húsi. Og ein íbúðin í
húsinu var síðan fyrir soninn og fjölskyldu hans, og
ein fyrir gömlu konuna. Tvær átti hins vegar að selja
á almennum markaði til að borga fyrir allt saman.
Gamla konan fékk inni tímabundið á elliheimili
meðan á framkvæmdum stóð og gamla húsið væri rif-
ið. En syninum gekk þetta verr en til stóð, því miður,
og misstu þau þetta á endanum allt saman út úr hönd-
unum og gamla konan varð innlyksa á elliheimilinu.
Um það leyti sem við fluttum inn, hafði hún verið
dáin í rúmt ár.
44 MORGUNN